“Aklı başında olan insan; ne dünya umurundan kazandığına mesrur ve ne de kaybettiği şeye mahzun olmaz. Zira dünya durmuyor, gidiyor. İnsan da beraber gidiyor. Sen de yolcusun. Bak, ihtiyarlık şafağı, kulakların üstünde tulû etmiştir. Başının yarısından fazlası beyaz kefene sarılmış. Vücudunda tavattun etmeye niyet eden hastalıklar, ölümün keşif kollarıdır. Maahaza, ebedî ömrün önündedir. O ömr-ü bâkide göreceğin rahat ve lezzet, ancak bu fâni ömürde sa’y ve çalışmalarına bağlıdır. Senin o ömr-ü bâkiden hiç haberin yok. Ölüm sekeratı uyandırmadan evvel uyan!”
***********
“Aklı başında olan insan; ne dünya umurundan (işlerinden) kazandığına mesrur (mutlu) ve ne de kaybettiği şeye mahzun (üzüntülü) olmaz. Zira dünya durmuyor, gidiyor. İnsan da beraber gidiyor. Sen de yolcusun. Bak, ihtiyarlık şafağı, kulakların üstünde tulû etmiştir (görünmeye başlamıştır) . Başının yarısından fazlası beyaz kefene sarılmış. Vücudunda tavattun etmeye niyet eden (görünmeye başlayan) hastalıklar, ölümün keşif kollarıdır. Maahaza (bununla birlikte), ebedî ömrün önündedir. O ömr-ü bâkide (ebedi ömürde) göreceğin rahat ve lezzet, ancak bu fâni ömürde sa’y ve çalışmalarına bağlıdır. Senin o ömr-ü bâkiden hiç haberin yok. Ölüm sekeratı (ölüm anı) uyandırmadan evvel uyan!
(Kaynak: BSN. Risale-i Nur Külliyatı – Mesnevi-i Nuriye )