Dünyanın gözünün Ortadoğu’da, özellikle Suriye ve Irak’ta olduğu, dünya barışının neredeyse kilit noktası haline gelen bu bölgedeki olayların sonucu bağlamında tarihe ışık tutacak iki kitabın okunmasını tavsiye ediyoruz.
Bunlar; Bediüzzaman Hazretleri’nin “HUTBE-İ ŞAMİYE” ve “MÜNAZARAT” adlı eserleri.
Her iki eser de yüz yıl önce yazılmış.
Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri; her iki kitapta İslam aleminin yüz yıl önceki haliyle gelecekteki (bugünlerdeki) durumunu kıyaslayarak anlatıyor.
Ve her iki kitabın ana özeti: Müslümanlara istikbal için büyük müjdeler veriliyor.
Gelişen hadiselerle zaman zaman ümitsizliğe düşülen günümüzde Bediüzzaman Hazretleri tam tersine ümitsizliği reddederek; “Ümitvar olunuz şu istikbal inkılabatı içinde en yüksek gür seda İslam’ın olacaktır.” diyor.
Bu önemli iki serin okunmasını tavsiye ediyoruz ve bu eserlerden bazı noktaları arz ediyoruz:
**********
HUTBE-İ ŞAMİYE:
1911 yılında Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin, otuzbeş yaşında iken Şam’da, Şam ulemasının ısrarı üzerine “Câmi-i Emevî”de Arapça olarak irad ettiği bir hutbedir. Çok önemli konuları işlemesi nedeniyle, o zaman Şam’da bir hafta içinde iki defa basılmıştır. Bilâhare müellif Bediüzzaman Said Nursî tarafından tercümesi neşredilmiştir.
Bediüzzaman Hazretleri; eserin başında geri kalmışlık sebeplerimizi ve çarelerini şöyle sıralar:
“Ben bu zaman ve zeminde, beşerin hayat-ı içtimaiye medresesinde ders aldım ve bildim ki: Ecnebîler, Avrupalılar terakkide istikbale uçmalarıyla beraber; bizi maddî cihette kurun-u vustâda durduran ve tevkif eden, altı tane hastalıktır. O hastalıklar da bunlardır:
Birincisi: Ye’sin, ümitsizliğin içimizde hayat bulup dirilmesi.
İkincisi: Sıdkın(doğruluğun) hayat-ı içtimaiye-i siyasiyede (sosyal ve siyasi hayatta) ölmesi.
Üçüncüsü: Adavete muhabbet.(düşmanlığı sevme hastalığı)
Dördüncüsü: Ehl-i imanı (Müslümanları) birbirine bağlayan nuranî rabıtaları (manevi bağları) bilmemek.
Beşincisi: Çeşit çeşit sarî hastalıklar gibi intişar eden istibdat. (istibdat arzusu)
Altıncısı: Menfaat-i şahsiyesine himmeti hasretmek. (Sadece kendi menfaatini düşünmek)
Bediüzzaman Hazretleri, bu altı hastalığın çarelerini ve “Niçin geri kaldık, nasıl tekrar kalkınırız?” sorularının cevaplarını örnekleri ile Hutbe-i Şamiye’de anlatır.
**********
MÜNAZARAT:
Bediüzzaman Hazretleri; 1910 yılında yazdığı “Münazarat “ adlı eserinde de, insanımızı ve millet olarak bizi geri bırakan (zindan-ı atalete) atan sebepleri şöyle sıralar:
1-Ümitsizliğe kapılmak,
2-Meylü’t-tefevvuk (kendini üstün görme hastalığı)
3-Acelecilik
4- Fikr-i infiradî ve tasavvur-u şahsî (kişisel düşünme ve kendinden başkasını düşünmeme hastalığı)
5-Başkasının tembelliğini kendine mazeret göstermek
6-İşi birbirine bırakma alışkanlığı
7-Rahatını düşünme arzusu
8-Kendi mesuliyetini aşıp, Allah’ın vazifesine karışmak.
**********
Sual: Herşeyden evvel bize lâzım olan nedir?
Cevap: Doğruluk.
Sual: Daha?
Cevap: Yalan söylememek.
Sual: Sonra?
Cevap: Sıdk, ihlâs, sadâkat, sebat, tesanüt.
“Bizim düşmanımız; cehalet, zaruret, ihtilaftır. Bu üç düşmana karşı sanat, marifet, ittifak silahıyla cihat edeceğiz.”
