GÖNÜL ALTUN YAZDI
Yanlış kimde, doğru nerde? Çözemedik ki hala. Zaman, asırlık ezberlerimizi bozarken, kalem kaderimizi başka mürekkeple yazarken, hayat bize ne söylemek istedi?
Kendi güllerimizin dikenleri mi kanattı ellerimizi ? Aynı yere varmak için mi ayrı yerlere bıraktık işaretlerimizi? Yürüdüğümüz yollar, başladığımız yere geri döndürürken bizi, hayat bize ne söylemek istedi?
Özlemlerimiz, başkalarının gerçeği, gerçeklerimiz başkalarının özlemiyken, uzansak tutabilecekken hani, bırakmak zorunda kalınca düşlerimizi, hayat bize ne söylemek istedi?
Aynı duraklarda, ayrı yolculuklara özlem duyan yolculardık. Bu yüzden birbirimizi hiç anlayamadık. Erkekler dinlendikçe, kadınlar yoruldukça giderken, hayat bize ne söylemek istedi?
Aşk, erkekçede güzelliğin “e” hali, kadıncada bir yüreğin ihtilaliydi. Erkekler sevebildikçe, kadınlar vazgeçebildikçe büyürken, hayat bize ne söylemek istedi?
Bazıları bilekten, bazıları yürekten aldı gücünü. Bu evrende hiç kimse, bir bileğin bir yüreği teslim alabildiğini gördü mü? Kalp gözüyle tüm gerçekler değişirken, bir kral bir köleye yenik düşerken, hayat bize ne söylemek istedi?
Akışını taştan alırken sular, kalpten kalbe akamayan nehirler var. Damlalar, özgürlüğünü deryadan dilenirken, kanatsız kuş semaya yükselirken, hayat bize ne söylemek istedi?
Benden geç, derdinle piş mi dedi?
Aşkı seç, gerisi boş mu dedi?
Gönül hiç kendiyle hoş mu dedi?
Hayat bize ne söylemek istedi?