Ali Özdoğan
Sen olsan…
Mazi mâlum, gelecek belli değil..
Hevâ hevesler ve hayat adına çalıştırılan ve ne zaman durdurulacağı belli olmayan bir mucize ‘vücut makinesi’ içinde, top mermisinden 70 kat daha hızlı dönen bir başka mucize varlıkta, her ihtiyacı serpiştirilmiş halde bulunmak..
Bulunduğunu anlayabilmek..
Ve hiç birşeye sahip değilken, iz’ansızca pohpohlanan benlik hissiyle..
Suni coşkunluklar, Zoraki neş’e
Zoraki eğlence..
Ve bu tarz hayata zoraki sevk baskısı altında..
Evet sen olsan..
Bu sunilikleri kovup; ben kimim, kim yaptı, kim şekillendirdi, kim gönderdi, kim hazırladı, kim devam ettiriyor, hem kim bitiriyor, nereye gönderiyor ve niçin? Sorularına cevap aramak duygusuna ve dolayısı ile çabasına; ‘gericilik’ der miydin?
Sahi..
“Bunlar gericilikse, ben ilericiliğin o çirkin; vefasızlık, hırsızlık, yalancılık, talancılık ve sahtecilik dünyasında yaşamayı zûl bilmeliyim, ey nefsim” mi derdin, diye bir hasbihal eylemek…
Kiminle…
Nefsimle tabii..