GÖNÜL ALTUN YAZDI

“Mavi Yürekli Kadın.”

 Kim derseniz, benim O.

 “Mavi” benim adım.

O gökyüzü benim, o sonsuzluk, o kanat kanat uçuşan kuşlar!

Düşlerim mavidir benim, huzurum mavi, masmavidir umutlarım!

Siz, baktıkça başka renkmiş gibi görürsünüz ya bulutları, ben topladım onları, maviye boyadım.

Siz, gecelerde korkuyu görürsünüz ya, simsiyah karanlığa öykünürsünüz,

Benimse yıldızlardan, yakamozdan kanadım!

Uğrumda ölse bile vazgeçtiklerim, uğrunda ölsem bile vazgeçmediklerim var !

Sizin olsun öfkesinde boğulduğunuz hayat, beni kuyudan çıkaran halatlarım var!

Deniz kenarında salıncaklarım, umuttan daha çok alacaklarım, maviden örülmüş oyuncaklarım var!

“Mavi Yürekli Kadın”…Benim O.

O deniz benim, o bin bir çeşit desen, o yosunlar, o balıklar, ufuklara demir alan o gemi benim!

Bazen “git” dense de kalanlardan, bazen “kal” dense de gidenlerdenim!

Koskocaman bir dünya içime sığmış, ben bu dünyaya sığamamışım!

Hüzün, mavi ağacımı dal dal koparmış, ben hiç kimseye kıyamamışım!

Bir kuş gelir konar pencereme, beni anlar sanırım.O kadar çocuk olur ki ruhum yeniden, beni leyleklerin getirdiğine inanırım!

Yalın bir hayattan geliyorum ben! Bilmem öyle üç kuruşluk kumaşı, yirmiden satmasını! Sonradan öğrendim, tezgaha bile konulmayanların kendini bulunmaz “Hint Kumaşı” sanmasını!

“Mavi Yürekli Kadın” kim derlerse, benim O.

Gelecek güzel günlerin hasretindeyim!

Huzurdan, mutluluktan kim dem vuruyorsa,

Ben, o bestekarın bestesindeyim!