MAVİ YÜREKLİ KADIN
GÖNÜL ALTUN YAZDI
“Mavi Yürekli Kadın.”
Kim derseniz, benim O.
“Mavi” benim adım.
O gökyüzü benim, o sonsuzluk, o kanat
kanat uçuşan kuşlar!
Düşlerim mavidir benim, huzurum mavi,
masmavidir umutlarım!
Siz, baktıkça başka renkmiş gibi
görürsünüz ya bulutları, ben topladım onları, maviye boyadım.
Siz, gecelerde korkuyu görürsünüz ya,
simsiyah karanlığa öykünürsünüz,
Benimse yıldızlardan, yakamozdan kanadım!
Uğrumda ölse bile vazgeçtiklerim, uğrunda ölsem
bile vazgeçmediklerim var !
Sizin olsun öfkesinde boğulduğunuz hayat,
beni kuyudan çıkaran halatlarım var!
Deniz kenarında salıncaklarım, umuttan
daha çok alacaklarım, maviden örülmüş oyuncaklarım var!
“Mavi Yürekli Kadın”…Benim O.
O deniz benim, o bin bir çeşit desen, o yosunlar, o balıklar, ufuklara demir alan o gemi benim!
Bazen “git” dense de kalanlardan, bazen
“kal” dense de gidenlerdenim!
Koskocaman bir dünya içime sığmış, ben bu
dünyaya sığamamışım!
Hüzün, mavi ağacımı dal dal koparmış, ben
hiç kimseye kıyamamışım!
Bir kuş gelir konar pencereme, beni anlar
sanırım.O kadar çocuk olur ki ruhum yeniden, beni leyleklerin getirdiğine
inanırım!
Yalın bir hayattan geliyorum ben! Bilmem
öyle üç kuruşluk kumaşı, yirmiden satmasını! Sonradan öğrendim, tezgaha bile
konulmayanların kendini bulunmaz “Hint Kumaşı” sanmasını!
“Mavi Yürekli Kadın” kim derlerse, benim
O.
Gelecek güzel günlerin hasretindeyim!
Huzurdan, mutluluktan kim dem vuruyorsa,
Ben, o bestekarın bestesindeyim!