Dr. Sevda Sarıkaya’nın açıklamaları

Demans hastalarının oruç tutması sakıncalı. Açlık bir değişken, rutin dışı bir durum. Davranışsal bulguları artırabilir. Ama demans hastasına oruç tutma diyemezsiniz. Kimliğini oluşturan inanç sistemini sarsarsınız. Peki o zaman ne yapmalı? Hasta oruç tuttuğunu düşünebilir.

Ama unutup yeme ihtimali yüksek. Hasta unutup yediğinde Asla “aaaa ama sen oruçluydun” demeyin! Hatta açlıktan dolayı davranışlarının değiştiğini hissettiğinizde etrafa açıkta yiyecekler koyun. Ama teşvik etmeyin. İhtiyaç duyduğunda yiyecektir, görmezden gelin!

Gün içi yese de ona bunu asla “Doğrucu Davut”luk yaparak söylemeyin. Bırakın iftara hazırlansın. Sofraya keyifle otursun, sizlerle iftarını açsın. Sahura kalkmak bütün düzenlerini bozacaktır. Hastasına göre farklı stratejiler izlenebilir.

Sahur konusunda benim en çok önerdiğim strateji; eğer hasta unutup gün içi yeme ihtimali yüksek bir hastaysa, sahura kaldırmayın. Ve asla ona sahura kalkmadığını söylemeyin. Sahura kalktığını düşünecektir. Bu şekilde mutlu olacaktır. Dünyasını yıkmayın.

Ramazanın geleneklerini sizinle birlikte yaşamasına müsade edin. Siz Yaradan’ın elçisi görevini üstlenip hasta kişiyi “orucunu bozdun” diye uyarmayın. Kimin orucunun kabul olacağı belli olmaz. Belki sizinki değil de gün içi unutup yiyen demans hastasının orucu kabul olacaktır.

Onlar saf yüreklerdir. Oruç tutamasalar da, öfkesine-diline hakim olamayan, kendinden olmayanı anlamaya çalışmadan acımasızca eleştirme/dedikodu yapma hakkı olduğunu düşünenlerden çok daha yüksek bir yerlerde konumlandırıldıklarını düşünüyorum.

Hepinize iyi ramazanlar.

Kaynak: Bu yazı Dr. Sevda Sarıkaya’nın twitter paylaşımından alınmıştır.