ŞAİR ALİ ÖZDOĞAN

AH ŞÎVEGER

Kıymet bilir zanneyledim bilmez imiş ah şîveger

Döktüm gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger

Sorsam şu sır eyler mi fâş yâr olsa yâhut arkadaş

Döktüm gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger

DUA

Ne cenneti hayal ettik ne korkuttu zebâni

Sormadık yazık ne hayat ne ikrâm-ı rabbani

Sathî midir imânımız Yârâb isteriz iz’an

Eyle bizi tam müslüman bitmeden ömr-ü fâni

KÂİNATIN USTASI

Gitti bahar geldi ya kış ah şu hayat kânunu

Bak ne doğal hem de kolay çözdü bilim gör bunu

İğne desen ustası yok hiç olacak şey mi der

Anlayamaz kâinatın ustası kim reddeder

BIRAKMA

Baharsız bir yazım bekler de kışlar

Ümîdim kalmıyor yorgun bakışlar

Gülistânım kaçar gam yüklü kuşlar

Baharımsın neharımsın bırakma

Ateşler içre gör gel sen de yakma

KUR’AN’DAN MÜJDE

Kıldı ümmîd ol beşâret hissesinden yâr-ı zâr

Tarumar olmustu zâhir korkusundan bin bîzâr

Açtı Kur’an etdi iz’an her beşâret cümlesin

Sıyrılup ah havf-ü kabr’den oldu lezzet intizâr

SEN UYANDIR

Gam nûş ettik fâniden her şey sana âyandır

Vakt-i kazâ âniden nâr-ı aşkınla yandır

Yârab aldandık zâhir kalb vü ruhu kıl tâhir

Kabir görünür âhir girmeden sen uyandır

GERÇEK VEFA

Hakka vefâsı var mıdır yarda vefâ arar gönül

Ah delidir divânedir aşkta şifâ sorar gönül

Rabbi rahîmi bilmeyen aşkta devâyı bulmaya

Rabbe vefâ ahir şifa aşkta safâ karar gönül

BİR UYANSAM

İftiraklar dağlıyorken gör beni

Ah perîşân ağlıyorken gör beni

Bir uyansam anlasam boş mâsivâ

Hakka dönmüş çağlıyorken gör beni

GÖRDÜREN KİM

Gördüreni görebilmek ol basîretten murâd

Ah inatçı kör’ü bekler kılıçtan keskin sırat

ÖLÜM

Sen ölüm diyorsun ya bizde dâvet ebed’e

O vuslat-ı hakîki asıl hayata mebde

RAHMANIN İHSANI

Senden uzak olsam benim fersiz kalır bil gözlerim

Mahpeykerim yazmış kerîm dur gitme dur çok özlerim

Ah cânımın cânânı sen ah derdimin dermânı sen

Ol Rahmanın ihsânı sen âciz şükürden sözlerim

GÖLGEYİ ANLAYABİLMEK

Bir gün gelir sen aşk nedir anlar dönüp ağlar mısın

Dünyâ nedir ahret nedir eyvah deyû çağlar mısın

Hep gölgeler koşturdular haktan uzak kaldım yazık

Ol kâbeden affet Rahîm der kolların bağlar mısın

İLAHİ

Ah kalbi pâk eyler zikir şol gönlü âk eyler zikir
Nefsim ırâk eyler zikir şer kim firak eyler zikir
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim

Sandım benim sormaksızın ömrüm sürer durmaksızın
Koştum peşinden kârsızın varmış ecel ah ansızın
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker affeyle der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim

Ah gör benim şol kâinat bakmak ibâdât vû taat
Durmak mı yok ettim inat Hâlika kul olmak sanat
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker affeyle der zikr’eylerim

GÖZ’ÜN GÖREVİ

Nef’s bakmasın gözünden zikret uzakta kalsın

Göz tertemiz olup ah şol kâinâta dalsın

Hem kalb ve ruh içindir nefsin değil ki gözler

Esma tefekküründen varsın da hisse alsın

GÜZELLİĞİN SENİN Mİ?

Güzelliğin senindir sanıp hebâ edersin

Güneş ki camda görsen güneş camın mı dersin

Düşün diyor ya Kur’an durup düşün e insan

Şu kâinâta sultan iken gedâ gidersin

SIRRI ANLAMAK

Aşk mı bilir esir-i nef’s tâ tükenir biter nefes

Ah görecek nefis kafes vâ esefa ömür hebâ

Bakmasa hiç nedir bu sır oynasa hep hevâ heves

Anlayacak nefis kafes vâ esefâ ömür hebâ

TUZAK

Fecâattir şu ruh hâli belki ruhun melâli

Ararken aşk-ı helâli bin pis göze sevilmek

MUHASEBE

Sus utan da konuşma benim her şeyim aktır

Sen işleyince kusur, bendeyse doğal haktır.

Yanlış gördün hem adam, git gözlerine baktır

Ben hata eder miyim, etsem bakmak yasaktır

BAHÇEDE GÜZ MELALİ VAR

Gitti bahar zârda hezâr bahçede güz melâli var

Hüznünü saklıyor garip kapkara bir leyâli var

Nerde o nağmeler susar dert çekecek ne hâli var

Hüznünü saklıyor garip kapkara bir leyâli var