RUBAİ MISRALARINDA HİKMET DAMLALARI (11)
AH ŞÎVEGER
Kıymet
bilir zanneyledim bilmez imiş ah şîveger
Döktüm
gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger
Sorsam şu
sır eyler mi fâş yâr olsa yâhut arkadaş
Döktüm
gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger
DUA
Ne
cenneti hayal ettik ne korkuttu zebâni
Sormadık
yazık ne hayat ne ikrâm-ı rabbani
Sathî
midir imânımız Yârâb isteriz iz’an
Eyle bizi
tam müslüman bitmeden ömr-ü fâni
KÂİNATIN USTASI
Gitti
bahar geldi ya kış ah şu hayat kânunu
Bak ne
doğal hem de kolay çözdü bilim gör bunu
İğne
desen ustası yok hiç olacak şey mi der
Anlayamaz
kâinatın ustası kim reddeder
BIRAKMA
Baharsız
bir yazım bekler de kışlar
Ümîdim
kalmıyor yorgun bakışlar
Gülistânım
kaçar gam yüklü kuşlar
Baharımsın
neharımsın bırakma
Ateşler
içre gör gel sen de yakma
KUR’AN’DAN MÜJDE
Kıldı
ümmîd ol beşâret hissesinden yâr-ı zâr
Tarumar
olmustu zâhir korkusundan bin bîzâr
Açtı Kur’an
etdi iz’an her beşâret cümlesin
Sıyrılup
ah havf-ü kabr’den oldu lezzet intizâr
SEN UYANDIR
Gam nûş
ettik fâniden her şey sana âyandır
Vakt-i
kazâ âniden nâr-ı aşkınla yandır
Yârab
aldandık zâhir kalb vü ruhu kıl tâhir
Kabir
görünür âhir girmeden sen uyandır
GERÇEK VEFA
Hakka
vefâsı var mıdır yarda vefâ arar gönül
Ah
delidir divânedir aşkta şifâ sorar gönül
Rabbi
rahîmi bilmeyen aşkta devâyı bulmaya
Rabbe
vefâ ahir şifa aşkta safâ karar gönül
BİR UYANSAM
İftiraklar
dağlıyorken gör beni
Ah
perîşân ağlıyorken gör beni
Bir
uyansam anlasam boş mâsivâ
Hakka
dönmüş çağlıyorken gör beni
GÖRDÜREN KİM
Gördüreni
görebilmek ol basîretten murâd
Ah inatçı
kör’ü bekler kılıçtan keskin sırat
ÖLÜM
Sen ölüm
diyorsun ya bizde dâvet ebed’e
O
vuslat-ı hakîki asıl hayata mebde
RAHMANIN İHSANI
Senden
uzak olsam benim fersiz kalır bil gözlerim
Mahpeykerim
yazmış kerîm dur gitme dur çok özlerim
Ah
cânımın cânânı sen ah derdimin dermânı sen
Ol
Rahmanın ihsânı sen âciz şükürden sözlerim
GÖLGEYİ ANLAYABİLMEK
Bir gün
gelir sen aşk nedir anlar dönüp ağlar mısın
Dünyâ
nedir ahret nedir eyvah deyû çağlar mısın
Hep
gölgeler koşturdular haktan uzak kaldım yazık
Ol kâbeden
affet Rahîm der kolların bağlar mısın
İLAHİ
Ah kalbi
pâk eyler zikir şol gönlü âk eyler zikir
Nefsim ırâk eyler zikir şer kim firak eyler zikir
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Sandım
benim sormaksızın ömrüm sürer durmaksızın
Koştum peşinden kârsızın varmış ecel ah ansızın
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker affeyle der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Ah gör
benim şol kâinat bakmak ibâdât vû taat
Durmak mı yok ettim inat Hâlika kul olmak sanat
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker affeyle der zikr’eylerim
GÖZ’ÜN GÖREVİ
Nef’s
bakmasın gözünden zikret uzakta kalsın
Göz
tertemiz olup ah şol kâinâta dalsın
Hem kalb
ve ruh içindir nefsin değil ki gözler
Esma
tefekküründen varsın da hisse alsın
GÜZELLİĞİN SENİN Mİ?
Güzelliğin
senindir sanıp hebâ edersin
Güneş ki
camda görsen güneş camın mı dersin
Düşün diyor ya Kur’an durup düşün e insan
Şu
kâinâta sultan iken gedâ gidersin
SIRRI ANLAMAK
Aşk mı
bilir esir-i nef’s tâ tükenir biter nefes
Ah
görecek nefis kafes vâ esefa ömür hebâ
Bakmasa
hiç nedir bu sır oynasa hep hevâ heves
Anlayacak
nefis kafes vâ esefâ ömür hebâ
TUZAK
Fecâattir
şu ruh hâli belki ruhun melâli
Ararken
aşk-ı helâli bin pis göze sevilmek
MUHASEBE
Sus utan
da konuşma benim her şeyim aktır
Sen
işleyince kusur, bendeyse doğal haktır.
Yanlış
gördün hem adam, git gözlerine baktır
Ben hata
eder miyim, etsem bakmak yasaktır
BAHÇEDE GÜZ MELALİ VAR
Gitti bahar
zârda hezâr bahçede güz melâli var
Hüznünü
saklıyor garip kapkara bir leyâli var
Nerde o
nağmeler susar dert çekecek ne hâli var
Hüznünü
saklıyor garip kapkara bir leyâli var