RUBAİ MISRALARINDA HİKMET DAMLALARI (11)

AH ŞÎVEGER

Kıymet
bilir zanneyledim bilmez imiş ah şîveger

Döktüm
gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger

Sorsam şu
sır eyler mi fâş yâr olsa yâhut arkadaş

Döktüm
gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger

DUA

Ne
cenneti hayal ettik ne korkuttu zebâni

Sormadık
yazık ne hayat ne ikrâm-ı rabbani

Sathî
midir imânımız Yârâb isteriz iz’an

Eyle bizi
tam müslüman bitmeden ömr-ü fâni

KÂİNATIN USTASI

Gitti
bahar geldi ya kış ah şu hayat kânunu

Bak ne
doğal hem de kolay çözdü bilim gör bunu

İğne
desen ustası yok hiç olacak şey mi der

Anlayamaz
kâinatın ustası kim reddeder

BIRAKMA

Baharsız
bir yazım bekler de kışlar

Ümîdim
kalmıyor yorgun bakışlar

Gülistânım
kaçar gam yüklü kuşlar

Baharımsın
neharımsın bırakma

Ateşler
içre gör gel sen de yakma

KUR’AN’DAN MÜJDE

Kıldı
ümmîd ol beşâret hissesinden yâr-ı zâr

Tarumar
olmustu zâhir korkusundan bin bîzâr

Açtı Kur’an
etdi iz’an her beşâret cümlesin

Sıyrılup
ah havf-ü kabr’den oldu lezzet intizâr

SEN UYANDIR

Gam nûş
ettik fâniden her şey sana âyandır

Vakt-i
kazâ âniden nâr-ı aşkınla yandır

Yârab
aldandık zâhir kalb vü ruhu kıl tâhir

Kabir
görünür âhir girmeden sen uyandır

GERÇEK VEFA

Hakka
vefâsı var mıdır yarda vefâ arar gönül

Ah
delidir divânedir aşkta şifâ sorar gönül

Rabbi
rahîmi bilmeyen aşkta devâyı bulmaya

Rabbe
vefâ ahir şifa aşkta safâ karar gönül

BİR UYANSAM

İftiraklar
dağlıyorken gör beni

Ah
perîşân ağlıyorken gör beni

Bir
uyansam anlasam boş mâsivâ

Hakka
dönmüş çağlıyorken gör beni

GÖRDÜREN KİM

Gördüreni
görebilmek ol basîretten murâd

Ah inatçı
kör’ü bekler kılıçtan keskin sırat

ÖLÜM

Sen ölüm
diyorsun ya bizde dâvet ebed’e

O
vuslat-ı hakîki asıl hayata mebde

RAHMANIN İHSANI

Senden
uzak olsam benim fersiz kalır bil gözlerim

Mahpeykerim
yazmış kerîm dur gitme dur çok özlerim

Ah
cânımın cânânı sen ah derdimin dermânı sen

Ol
Rahmanın ihsânı sen âciz şükürden sözlerim

GÖLGEYİ ANLAYABİLMEK

Bir gün
gelir sen aşk nedir anlar dönüp ağlar mısın

Dünyâ
nedir ahret nedir eyvah deyû çağlar mısın

Hep
gölgeler koşturdular haktan uzak kaldım yazık

Ol kâbeden
affet Rahîm der kolların bağlar mısın

İLAHİ

Ah kalbi
pâk eyler zikir şol gönlü âk eyler zikir
Nefsim ırâk eyler zikir şer kim firak eyler zikir
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim

Sandım
benim sormaksızın ömrüm sürer durmaksızın
Koştum peşinden kârsızın varmış ecel ah ansızın
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker affeyle der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim

Ah gör
benim şol kâinat bakmak ibâdât vû taat
Durmak mı yok ettim inat Hâlika kul olmak sanat
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker Yâ Rabbi der zikr’eylerim
Yâ Hayy çeker Yâ Hû çeker affeyle der zikr’eylerim

GÖZ’ÜN GÖREVİ

Nef’s
bakmasın gözünden zikret uzakta kalsın

Göz
tertemiz olup ah şol kâinâta dalsın

Hem kalb
ve ruh içindir nefsin değil ki gözler

Esma
tefekküründen varsın da hisse alsın

GÜZELLİĞİN SENİN Mİ?

Güzelliğin
senindir sanıp hebâ edersin

Güneş ki
camda görsen güneş camın mı dersin

Düşün diyor ya Kur’an durup düşün e insan

Şu
kâinâta sultan iken gedâ gidersin

SIRRI ANLAMAK

Aşk mı
bilir esir-i nef’s tâ tükenir biter nefes

Ah
görecek nefis kafes vâ esefa ömür hebâ

Bakmasa
hiç nedir bu sır oynasa hep hevâ heves

Anlayacak
nefis kafes vâ esefâ ömür hebâ

TUZAK

Fecâattir
şu ruh hâli belki ruhun melâli

Ararken
aşk-ı helâli bin pis göze sevilmek

MUHASEBE

Sus utan
da konuşma benim her şeyim aktır

Sen
işleyince kusur, bendeyse doğal haktır.

Yanlış
gördün hem adam, git gözlerine baktır

Ben hata
eder miyim, etsem bakmak yasaktır

BAHÇEDE GÜZ MELALİ VAR

Gitti bahar
zârda hezâr bahçede güz melâli var

Hüznünü
saklıyor garip kapkara bir leyâli var

Nerde o
nağmeler susar dert çekecek ne hâli var

Hüznünü
saklıyor garip kapkara bir leyâli var