RUBAİ MISRALARINDA HİKMET DAMLALARI (21)

ŞAİR ALİ ÖZDOĞAN YAZDI

AŞK VERENDİR AŞKA LAYIK

Anla cânâ sîne büryan eylemez aşk aşk değil

Ah dü çeşmim kanla giryân eylemez aşk aşk değil

Dönse gönlüm yetti nisyan perdesinden kurtulup

Aşk verendir aşka lâyık şol mecazlar aşk değil

İMTİHANDIR

İmtihandır kim kazanmış ah bilinmez bitmeden

Padisahın şol gedânın farkı olmaz bil gönül

Kim tamamlar gör güzelliklerle can incitmeden

Rab murâdın işle ondan sonra dâim gül gönül

KALP NE DİYOR?

Sende dinlersen duyarsın kalp sesinden bak ne der

Yâ Kerîm der yâ Rahîm der yâ Vedûd der duy sana

Ol Rahîm emriyle yer gök hep seferber bir nefer

Hakka kul olmak şeref der gayrı yol yok insana

ASLI YİTİRDİ ÖZLER

Çevrilmişti yüzler ya alına İlm vü ziya

Batılılar muasır hem çok medeni güya

Zâyi oldu ar hayâ kör eylendi de gözler

Aslı yitirdi özler verildi hile riyâ

ÖLEN YALNIZ BEDENDİR

Mutluluk duyar âdem karşılar üç beş fâni

Oysa ötede bekler sevdiği bin rûhanî

Unutturdular bize ölen yalnız bedendir

Düşünmedik nedendir ruh ölmez demiş Sânî

VEFA RABBE İMİŞ

Nicedir dostlardan vefa aradım

Vefa Rabbe imiş vefasız benim

Benim bu dünyaya geliş muradım

Ol Rabbi bilmekmiş vefasız benim