ŞAİR ALİ ÖZDOĞAN
HASEDİN İÇİN…
Hasedin içün gıybet emr olmuş sana hâşâ
Mü’minlerin halini eyleyedur temâşa
Bilmem nedir ederin kabirden yok kederin
Ah derin olsun yerin işin gücün kargaşa
HAKK DER MUHAMMED MUSTAFA (SAV)
Lazım mıdur kim bekleye fâni gönlüm ister vefâ
Geç gönül geç sen vefâdan yeter âlem girsün safa
Bilmedün bigâne kaldun ruhun ateşlere saldun
Ben ben diyûben aldandun Hakk der Muhammed Mustafa (sav)
CEVR Ü ELEM
Anlatılmaz imiş meğer çekilür şu cevr ü elem
Yâre-i firkati yazmaz ne mürekkep ah ne kalem
Çare dert içredür amma gafil bilmez düşer gamma
Hû’yla açılur muammâ neşelenür cümle âlem
ÖLÜM BİZE NEYLEYE
Geçmişiz candan bedenden ölüm bize neyleye
Dil Hakk söyleye söyleye merâtip kat eyleye
Azâdeyiz mâsivâdan bil cümle fâni hevâdan
Dâim şer içre dünyadan gönül Kâbeye Kâbeye
BURDA NEŞE YALAN İMİŞ
Şu üç gün fâniye kandum
Şol nefesi dâim sandum
Ah aldanmaktan usandum
Burda neş’e yalan imiş
***
Dema lezzetlerüm gamdur
Kimi dert kiminde kâmdur
Yahu kırılur bir camdur
Burda gam da yalan imiş
***
Amma var ki bir hakikat
Sorsan derler Hakkı idrak
Aman dikkat aman dikkat
Elde bir tek kalan imiş
BİR TEK BEDDUAMIZ MI VAR?
Yahu elimde değil danışayım sizlere
Bir tek bedduamız mı var şu edepsizlere
Elbette Allah verir Allah alır zâlimi
Çektik ya mezâlimi ne düşerdi bizlere
NE MAYIS NE ŞUBAT’TAN…
Ne Mayıs ne şubattan acı duymazsan hâlâ
Nâdan kendine acı son adres Hakk Teâlâ
SAÇ BAŞ YOLAN RUHLAR VAR
Çok vakit yok kim bekleye zulm ile âbâd olan
Kabre dolan seyyâle şu bir açan binbir solan
Eyler talan tek karınca şol bedenden alır hak
Bir ışık yak mâziye bak ruhlar var saç baş yolan
TECELLİDE İSM-İ HAK
Fânî yetişür âdeme ah yandırur nâr-ı aşk
Gölgelerden eyle idrâk tecellîde ism-i hak
Koma gel çeşm’i giryanda ukbâdur pınar-ı aşk
Visal komaz nar-ı firâk cümle mü’min nura gark
ÜRETENLERE SAHİP ÇIKMAK ADINA, KARŞI OLANLARA…
Aslında boş biriyim yoktur bir mahâretim
Başkasının kusuru kirimden tahâretim
Farklı düşünenleri bin hatayla sayarım
Yalandan yükselmeye ben merdiven dayarım
Sana mı kaldı adam varmıymış hiç planım
Yetmiyor sana zâhir bunca yalan dolanım
İLAHİ
Nefsimize bırakma müstakim kıl ilâhi
İhlas içre murâda huşû ile râm eyle
Ol Ukba menziline kalmaya mü’min âhı
Yolunda eyle bizi her ânı bayram eyle
ÂDEM ADEM OLUR…
Ah aniden olur derdest olmaya kim fânîde mest
Nam sorarsan de geç sermest, imtihan endîşedür
Fani kırılır bir sişe zanneyler hârika pîşe
Geçer şimşek misal neşe, imtihan endîşedür
İz’an eylemezse âdem nâm çevrilür olur adem
Hayat denür amma bir dem, imtihan endîşedür