RUBAİ MISRALARINDA HİKMET DAMLALARI (52)

EY SARHOŞ

Uç sen ey sarhoş kafa rahat birinci mevki

Kim tattırır düşünme dil ucunda bin zevki

Ye iç eğlen sür safâ bakma namaza saf’a

Aklı koydun ya raf’a görmedin od’a sevki

AYASOFYA

Niçin suskun kaldın sen niçin ey Ayasofya

İlan et hafizlarla çıksın ortaya foya

HEVA NEDÜR?

Merak eyledüm hevâ nedür anda muhtevâ

Ah içinde yok devâ üç gün sonra derd imiş

EY YE’SE DÜŞMÜŞ GÖNÜL

Gafletimdir vuslatı her dem gösteren fîrak

Ey ye’se düşmüş gönül artık feryadı bırak

Rahmet tecellileri olmaz ki senden Irak

Tevekkül eyle dâim işi Rahman’a bırak

SİRET/SURET

Sîretinden sûretine yol bulup çıksa şerler

Aman insan sûretinde bu nasıl hayvan derler

KADER SAKLI KILMIŞ

Kûşe-i dilde imiş dilâra-i bî misal

Saklı kılmış da kader beklemiş ân-ı visal

Ah hiss-i kablel vukû bil ezelden mahkuku

Nimet kim tahakkuku numûne-i imtisâl

SON AN

Kat-ı merâtîb eyledi üstte çul

Amma hâlâ tedennîde ah ne zul

Kendi etti kendi buldu ne belâ

Erişmeden vakt-i selâ olsa kul

SİNEĞİN TUZAĞI BAL

Gözün ufuğa kördür aklı kâinâta sal

Ya ruhun keşşâfı ol ya çürük bedende kal

Arı misal lezzet al şükr’içün binbir çiçek

Kanma çabuk geçecek sineğin tuzağı bal

KIRILI CAM

Halim sorar hep bana dilindemidir İslam

Nefsim kuşatmış sanki, ne yapsam kurtulamam

Erteleyip dururum, zaman çok darmış ne gam

Şu bitmez zannettiğim hayat kırılır bir cam

KALPLER MÜŞTAK

Kalpler müştak her an sana iştiyak-ı hasrettedir

Gönül aşkınla yanarken nefs-i nâdan kesrettedir

Nîyazın ruhların şadı cümle alem lezzettedir

Gönül aşkınla yanarken nefs-i nadan kesrettedir

İNTİZARIM YETTİ ARTIK

Aşk niçün’dür gönül niçün fâni olanı seçer

Bir gün gelir belki ruhum hikmet-i aşkı içer

İntizarım yetti artık ömür böyle mi geçer

Bir gün gelir belki ruhum hikmet-i aşkı içer

ZEHİR RUHA GİRERSE

Pişkin pişkin dolaşır ne ar kalmış ne haya

Girmiş ruhuna zehir içeriden gün saya

Kininden katı kaya kalbi kapkara cani

Bilmez bitiyor fâni gururu çıkmış aya

DİL ALLAH DERKEN…

Dil Allah derken bile kalb şöhrete uzanmış

İlgi dilenir gâfil şahsını âlim sanmış

Milletten ister rızık dini dünyalık azık

Şeytan kandırmış yazık bilmez ölmeden yanmış

LEYLASINA ALDANMASIN

Söyle aman dîl-i perîşânına

Mecnun’a leylasına aldanmasın

Hakk’ı tanır aşkı bilir yarına

Sev de gönül lânesi paslanmasın