ŞAİR ALİ ÖZDOĞAN
DUYGULAR
Aşktan yana bilmezse gönül hû deyiversin
Ersin o güzel duyguların ruhuna ersin
Rabbim yönelen kalbe zikir aşkını versin
Ersin o güzel duyguların ruhuna ersin
AŞKI NE BİLSİN
Sevmiş de gönül anlamamış aşkı ne bilsin
Silsin o firaklarla akan yaşları silsin
Kim aşkı verir aklederek cûş ile gülsün
Silsin o firaklarla akan yaşları silsin
SIRRIM
Yıllar geçiyor kalbe hüzün saldı firaklar
Saklar demeden sırrımı fâş eyledi aklar
Yâ Rab yetişir hû dese zikrinle dudaklar
Saklar demeden sırrımı fâş eyledi aklar
İNTİZÂR
Neşeyle açan coşku saçan ah o çiçekler
Bekler oku insan diyerek naz ile bekler
Rab mektubudur cümle bahar hoş kelebekler
Bekler oku insan diyerek naz ile bekler
HİMET BİLMEYEN
Rağbetim sen kıl ilâhî masivâ hep perdedür
Yerdedür gördüm ki hikmet bilmeyen kim yerdedür
Nerdedür ah ey dü çeşmim cümle gâfil nerdedür
Yerdedür gördüm ki hikmet bilmeyen kim yerdedür
NEFESE MUHTAÇSIN
Nefes nefes ikrâm eyler ömrümü Rabb-i Kerim
Derim şol gâfil nefsime gör fakr içinde açsın
Bir lahzadır ya sonrası ah hayat tâc-ı ser’im
Zanneyleme kendin varsın bak nefese muhtaçsın
GÖNÜL
Gül kokla gönül goncaya sarf eyle nazarın
Duy nağmelerin müjde veren cümle hezârın
Dön Hakka yüzün neşeye kalb eyle bizârın
Duy nağmelerin müjde veren cümle hezârın
HOŞ BAKMAK
Ne zerrece hakka meyletti zâlim
Ne diz kırdı nâdan dinledi âlim
Meğer hoş bakmamak benim melâlim
HasbünAllah deyip hoş bakacağım
Artık güller derip gül kokacağım
ZANNETMEYELER
Hakikatler çarşısında köşe dükkan her ağız
Yazık insan hâletinden fersah fersah uzağız
Cenazedür ruhu çıkmış dolaşur nef’s ü beden
Ah ölüler meclisidür zannetmeyeler sağız
VEREN KİMDİR?
Şu dünyayı yola koymak ne belâdur ne belâ
Kaşı kara gözü elâ deyû olma müptela
Veren kimdür ânı bil sen gayrısı kaht ü gala
Nice can var aha derken salıverilür selâ
AH MECAZ!..
Seviyormuş gibi yapsan yine kalbimde yerin
Kaderin nakşı şu aşk ah ne derindir ne derin
Sanıyorsun ki seven kalb-i perîşân eserin
Kaderin nakşı şu aşk ah ne derindir ne derin
NADAN
Be hey nâdan vü fukara vü cüce
Ulûfe var ayak yala koş güce
Ne derindür meğer kapanmaz yaran
Nam içün git şeytana dahi yaran
Gördü fânî sen gibi sefil nice
Yedi yuttu sonra çevirdi hiçe
RİYAKAR
Velev kendi erişe bedenden bir tek cüze
Benim der dalar düşe ah riyakâr acûze
Hâşâ siparişi ya onundur zerre yıldız
Üç günlük yavuz hırsız vah deyin ölümsüze
RİYA
Men şirinem men görinem halka hep
Meni gören oturmaya kalka hep
Ah uzandum tutamadum sevgiyi
Riya menüm ayağumda halka hep
ALLAH VEKİLDİR
Sen taraf-ı Hakktan bak velev bakmasun kimse
Allah vekildür kızma şerir şakî her kim’se
Mahkeme-i kübrâ bil ağır cezânun yeri
Gel kendün eyle beri ânı düşün gülümse
AŞK
Bir tatlı belâsın başa aşk gönlüme yarsın
Varsın o güzel nağmelerin ruhumu sarsın
Elbet bilirim leylde nehar kışta baharsın
Varsın o güzel nağmelerin Ruhumu sarsın
AH MECAZ!..
Nur saçtı bakışlar a güzel ruhuma eşsin
Ömrümde hazan mevsimi sen kalbe güneşsin
Hasret ki tehammül edemem yakma ateşsin
Ömrümde hazan mevsimi sen kalbe güneşsin
FOYA
Anlamasın deyû seni ehl-i hal
Yüzünde riyâdur bin türlü boya
Hakka asi oldun ey den’î delâl
Kabirde çıkacak ortaya foya
GÖNLÜM
Gel ferahnâk eyle gönlüm iftiraktan yakma sen
Nar içinden duy şu feryâdım ırak’tan bakma sen
Yetti cânâ yetti hasret inlerim Mecnun gibi
Nar içinden duy şu feryâdım ırak’tan bakma sen
HASED
Kıskanup dâim durulmaz kaynayan nâr içre yan
Cümle nimetler kimündür bak ferahnâk ol hased
Akibetten bî habersün eyliyor Kur’an beyan
Ah güneştür camda gördün sen inanmazsan yas et
GÖNÜL
Bin firâkın âteşinden şol derûnum yandı gör
Fânilerden çek elin sen Hakka doğrul gül gönül
Cümle mevcûdât yerinden hû deyû canlandı gör
Fânilerden çek elin sen sen de zikret gül gönül
HAKKA DÖN
Fânî demdür eyle iz’an tadına kanma gönül
Hakk mülkü cümle var olan senindür sanma gönül
Nimet dâvet-i ebeddür kapı açar meraktan
Tutan el yanar firaktan Hakka dön yanma gönül
YALANCI DÜNYA
Yalancı dünya balı ko parmaklar yalansın
Binbir Fitne âdiyat ahmaklar oyalansın
Çıkar içün rakkâse ahlaklar boyalansın
Ha de sabret üç güne gönüllerde kalansın
GEL NAZAR KIL
Emr-i Hakk’la ol Zerrâtı vücud eyler deveran
Gel nazar kıl gönül hû de nef’s eylesün feveran
Yetti gayri bil fânîdür geçer değmez sevme sen
Ebed içün terkeyle ten ruh dâhi itme viran
NE ACIDIR
Ne acıdır göremem körler dünyasında ben
Her gün binam yıkılır dünyanın yasında ben
Ah zerreden âcizem şol karıncadan garip
Bin günahtan muzdarip cennet hülyasında ben