ŞAİR ALİ ÖZDOĞAN
GÖSTERİŞ
Hiç benlikten gelir mi kul olan zâta heybet
Âdem öne çıkacak işleyip durur gıybet
Allahım ne garabet hem kimse sormaz niçün
İnsana gösteriş’çün insanlığını kaybet
GÖNÜL
Bilemez hâlini dildâr şu gönül hâre düşer
Niceler aşkına ağlar ona mehpâre düşer
A gönül dertli gönül ah severek dâre düşer
Nice firkatine ağlar ona mehpâre düşer
GÖNÜL
Kûy-i Leyladan geçersin sanki mecnunsun gönül
Söyle sen ondan mı gördün aşka meftunsun gönül
Ah ne sırdır bunca yıldır hûn olur memnun olur
Amma hâlâ yar seversin sen ki efsunsun gönül
KÛŞE-İ GURBET
Kûşe-i gurbet bana gör neyledi
Meyl-i safâ verdi gönül eyledi
Ahde vefâsızla idüb târümar
Üstüne bin şarkı gazel söyledi
KİM?
Hane-i cismimde gönül vâr idüb
Sevdürerek kim seni yar eyledi
Sevme sakın bilmeyeni yâr idüb
Hakkı bilen aşkı da kâr eyledi
EY GÜL-İ TER
Bin derd içinden bir safa sunmaz mısın ey gül-i ter
Her dem elem her dem cefâ durmaz mısın ah şîveger
Cânâ nedir bilmem bu naz cevrin ki Leyladan beter
Her dem elem her dem cefâ durmaz mısın cevrin yeter
MEVSİM GEÇİYOR
Geçiyor mevsimi ömrün kimi sevdimse hüzün
Kurumuş dalları gelmiş sararan rengi güzün
Bana şen sevgini sunsan ne olur gülse yüzün
Kurumuş dalları gelmiş sararan rengi güzün
AH MECAZ!..
Hûn oldu benim dîdelerim tâc-ı serim gel
Kalbimde yerin gör ne derin şîvegerim gel
Sevdâ bu koyan Rabb-i Kerim ah kaderim gel
Kalbimde yerin gör ne derin şîvegerim gel
GONCA-I RÂNA
Gör hüsnüne bin nağme duyar gonca-i rânâ
Çekmiş mi hezâr cevrini hiç sor şu cihâna
Hep nâz-ü tegâfül ne demek söyle de cânâ
Çekmiş mi hezâr cevrini hiç sor şu cihâna
EY KUTLU NEBÎ(SAV)
Düşsün de gönül cemre misâl aşkına yansın
Ey kutlu Nebî nîmet-i can hikmet-i cansın
Nûrunla parıldar şu cihan can-ı cihansın
Ey kutlu Nebî nîmet-i can hikmet-i cansın
EY GÜL-İ TER
Ah hüsnüne bağlanmışa gel firkati fâş et
Çok tez geçecek ey güliter dîli hırâş et
Dur sevme deyip dûr ederek çeşmini yaş et
Çok tez geçecek ey güliter dîli hırâş et
SENDENDİR
Kalbimden çıkmadın yine ağlar göz
Sendendir hâtırâ bana aşk senden
Lal olmuş bil dilim diyemez tek söz
Rûhumdan parçasın göremem tenden
DÜNYA DA BİTER
Ne sanırsın beni hâlâ yine sevdâda mıyım
Nice sevdim nice yandım ya o leylâda mıyım
Sevemem ben sevemem bil ki o hülya da biter
Sığamaz fâniye aşklar ya da dünyâda biter
Sığamaz fâniye aşklar ya şu Dünyâ da biter
GÖNÜL HARDA KALMIŞ
Kalmış bu gönül harda meğer sevdi yorulmaz
Ah saklayıvermiş ama gel gör ki sorulmaz
Bilmem ki nedir sırrı bunun taştı durulmaz
Ah saklayıvermiş ama gel gör ki sorulmaz
EY GÜL
Mevsim mi geçti güzden ey gül nedir bu hâlin
Hüznün demek bu yüzden soldurdu çehre lâlin
Firkat içinde gizler bul sen o nev bahârı
Sönsün içinde hârın ümmîdle sav melâlin
SORMADIM
Sormadım ben hâl-i dildarın niçün cevr eylemiş
Kalmamış bir zerre ümmîd kâle-î kâm üstüne
Bilmemiş âhestedür aşk ah niçün fevr eylemiş
Vermemiş göynünde düşmüş nâm ü endâm üstüne
AŞKIN SIRRI
Aslâ diyecekken şu gönül sevmeye aslâ
Gel der ne olur gel o başın göğsüme yasla
Aşk böylesi sır böylesi giz öyle kıyasla
Gül aklına gül ah güvenen ağladı yasla
TERENNÜM ETME
Terennüm etme hüzzamdan aman cânâ yakar gamdan
Dü çeşmimden gelür seller akar mehtâblı akşamdan
Ferahnak et de sun gelsün baharlar içre hoş kâmdan
Terennüm etme hüzzamdan aman câna yakar gamdan
Dü çeşmimden gelür seller akar mehtâblı akşamdan
ÇOK SÜRMEYECEK
Zannın bu ki âlem sana hep taze bahardır
Çok sürmeyecek tez geçecek leyl ü nehardır
Ah sanma sakın aşığa cevrin bile kârdır
Çok sürmeyecek tez geçecek leyl ü nehardır
AH MECAZ!..
Seviyor bil seni hâlâ ne desin dil ne desin
Bilemezsin ki a cânâ deli göynümde nesin
Kulağımdan gidecek sanma sakın tatlı sesin
Bilemezsin ki a cânâ deli göynümde nesin
HİKMETİ VARDIR
Bilmez mi gönül sevgili kim kim ona yardır
Aşk göyne düşer amma onun hikmeti vardır
Hakk nîmetidir anlamayan bil ki bizardır
Aşk göyne düşer amma onun hikmeti vardır
YAPMA GÖNÜL
Ah sanki safâ bahşedecek şad edeceksin
Gel yapma gönül âteşi mi yâd edeceksin
Bildim beni firkat ile berbâd edeceksin
Gel yapma gönül âteşi mi yâd edeceksin
AŞKTAN DEĞİL
Ben ehl-i aşkı sevdim aşkında bâb-ı Hakk’tan
Fânîde fâni olmak aşktan değil ki cânâ
Gel sen de Hû deyûben kurtul hevâ tuzaktan
Bâkîyi an şu sevdâ sığmaz cihân ü câna
FİRAKLA YAKMA
Cânâ cevirle yaktın gel iftirakla yakma
Nâr içre tek bıraktın n’olur firakla yakma
Aşk tâcı sen ki taktın sevginle rûha aktın
Nâr içre tek bıraktın n’olur firakla yakma
CÂNÂ
Cânâ ne sevdi göynüm sensiz durur mu asla
Şenlendi sen’le rûhum ah gitme kılma yasla
Ey gül simâ şu aşkım mecnûna bak kıyasla
Şenlendi bil ki rûhum ah gitme kılma yasla