Rubai Mısralarında Hikmet Damlaları (78)

Şair: Ali Özdoğan

BANA

Ne ben benim imişim ne şu fânî var bana

Meğer biraz bez ile bir de turâb yar bana

EY HASET

İki göz iki çeşme olmadı deyû yas et

Veren Hakk hem imtihan ey şifa bulmaz haset

SEN

Sevdin mi acep kalbime can ruhtaki düş sen

Düşsen a güzel gel de o an gönlüme düş sen

Ah sanki ezelden yazısın ruhla gülüş sen

Düşsen a güzel gel de o an gönlüme düş sen

EY CEFAKAR

Dîde giryan eyledin âşık nedir bilmez misin

Ey cefâkar inletir hem gözyaşım silmez misin

Ah giriftâr oldu göynüm derd içinden gel deyû

Bir defa olsun benim’çün şîveger gülmez misin

SEN

Ol mübârek beldelerden ses gelür ah dinle sen

Gurbetündür anla fânî ağlayup derdinle sen

Gör gurûb etmek yakındur Hû deyû gel inle sen

Gurbetündür anla fânî ağlayup derdinle sen

BEKLETMESE

Firkat yetişir gelse o cânân-ı müsekkîn

Bekletmese ah eylese şol rûhumu teskin

Hasret ki yakar yâresi çok hançeri keskin

Bekletmese ah eylese şol rûhumu teskin

GÖNÜL

Sevdin mi gönül firkate düşmek mi murâdın

Mecnunla edilmiş de duyulmuş gibi yâdın

Ah yandı inan korlu alev şimdi hayâtın

Mecnunla edilmiş de duyulmuş gibi yâdın

RAHM EYLE

Zulmetme alıp âhımı yâr eyleme mahzun

Rahm eyle gelip kalb-i perîşâna safâ sun

Dolsun şu gönül aşkı içip aşk ile dolsun

Rahm et ne olur kalb-i perîşâna safâ sun

EY DİLARA

Gel safâ ver gör şu kalbim şimdi vîranhânedir

Ey dilârâ rûha binler yâreler açmak nedir

Sevdi göynüm derde düşmek sanki aşk’çün çaredir

Ey dilârâ rûha binler yâreler açmak nedir

BAK ŞOL CİHANA

Bilmez mi sandın merdüm-i dânâ

Bülbül de Hakk der hem gül-i rânâ

Sen cehl ü fânî bak şol cihânâ

Bülbül de Hakk der hem gül-i rânâ

YETER

Gel tegâfül etme artık alma âhım şîveger

Aşka düşmüş kalbi kırdın bin elem verdin yeter

Bak şu hâlim Mecnunum ben sen ki Leylâdan beter

Aşka düşmüş kalbi kırdın bin elem verdin yeter

FİRKAT

Ah ne âteşlerde kalmış kalb-i derûnum yanar

Firkatin bir ok misaldir sanki rûhumdan kanar

Yârelenmiş mâzi hâlâ dîl-i şeyda aşk anar

Firkatin bir ok misaldir sanki rûhumdan kanar

NE BEN BENİM

Meğerse ne ben benim ne bende zerre benden

Ammâ benlik güderim boy bosum ile tenden

Yarışırım âdetâ mal ü evlâd ü iyal

Kurarken binler hayal ruh ayrılır bedenden

KİMİ

Nice inler de sayılmaz ki şu sevdâ yaradan

Kimi dert der kimi dermanımı vermiş Yaradan

Bilirim nîmeti Rabb’in konuşulmaz aradan

Kimi dert der kimi dermanımı vermiş Yaradan

SENSİN

Her sabahın rüzgarından sorduğum sensin benim

Bin gülistan içre güller gördüğüm sensin benim

Aşkı bir tek ilmek ilmek ördüğüm sensin benim

Bin gülistan içre güller gördüğüm sensin benim

ANLAT BANA

Anlat bana aşktan yana ey nazlı deniz ay

Say der gibisin dalgaların hoş sesi aşk say

Bir tatlı huzur nağme-i dem duy alıver pay

Say der gibisin dalgaların hoş sesi aşk say

GÜL-İ RÂNA

Şarkımdaki neşeyle bırak ey gül-i rânâ

Dursun şu zaman geçmese an gelmese kışlar

Çeşmimde o lâlinle hayâlimdeki mânâ

Sürsün ne olur mahşere dek ah o bakışlar

SENİN

Geçti yıllar hasretin geçmez büyür cânâ senin

Yokluğun kor ah ateştir gonca-i rânâ senin

Aşka düşmüş bak şu göynüm gör derin mânâ senin

Yokluğun kor ah ateştir gonca-i rânâ senin

EBED HEP SANA YARDIR

Bir sisli hazan kalsa ömür solma ümîdim

Var eyledi Rab bil ki ebed hep sana yardır

İmanla gelen şenliği gör bayram ü iyd’im

Vallahi iman eyleyenin cenneti vardır