1984-1987 Yılları arasında Gümüşhane Lisesi Pansiyonu’nda görev yapmış olan öğretmen, yardımcı personel ve öğrenci arkadaşlarıma saygı ve minnet dileklerimle…
Şeyranî – Adem Oğuz
VALLAHİ II
Devlet baba uzatınca elini,
Kapıverdim hemencecik kolunu.
Tutuverdim pansiyonun yolunu,
Başka yere kayamadım vallahi.
İlk günler herkesi hüzün basardı,
Orhan, aynalara surat asardı.
Gaso Tuncay kaderine küserdi,
Ağlayanı sayamadım vallahi.
Hafta sonu koğuşlarda düğün var,
“Uzuneşek “denen meşhur oyun var,
TRT’de üç saatlik yayın var,
Seyretmeye doyamadım vallahi.
Arkadaşım Canan ağır başlıydı,
Tatilden dönüşte gözü yaşlıydı.
Liseli sevdiğim kalem kaşlıydı!
Hiç kimseye diyemedim vallahi.
Nedense ekmekler bazen kuruydu!
Bardaklar demirden çaylar duruydu.
Meşhur yemekler pilavla kuru’ydu,
Tıka basa yiyemedim vallahi.
İzin günlerinde param yetmezdi,
Bakkal amcalar hiç sorun etmezdi.
Devletin verdiği harçlık bitmezdi,
Cüzdan yoktu koyamadım vallahi.
Bekçi sert adamdı çabuk kızardı,
Pürdikkatle her tarafı gezerdi,
En ufak olaya rapor yazardı,
Dik başını eğemedim vallahi.
Seçtiğim derslerin çoğu sözeldi.
Belletmen olunca etüt güzeldi.
Sümer’den giyerdik.. Çok çok özeldi,
Ütüleyip giyemedim vallahi.
Harşit çayı şırıl şırıl akardı,
Kartpostallık evler bize bakardı.
Köy hasreti yüreğimi yakardı,
Köyümden de cayamadım vallahi.
Kovanlı aşçının gözü çok dardı!
Arı’nın uyduda anteni vardı!
Köylüm Soner düşüp kolunu kırdı,
Acısını duyamadım vallahi.
Flüt ile “uzun hava” çalardık,
Derin derin hülyalara dalardık.
Gaso dede horlayınca sulardık,
Kaşlarını boyamadım (!) vallahi.
Kimimiz arıydı, kimimiz petek,
Bazen dizilirdik sıraya tek tek!
İçimizden bir kişiydi köstebek,
Kör şeytana uyamadım vallahi.
Nice hatıram var ağlı karalı,
Böyle midir bu hayatın kuralı?
Kırk yıl geçti hâlâ bağrım yaralı!
Kabuğunu soyamadım vallahi.
Zaman, anıları alıp gidiyor.
Şeyrani, hakkını helal ediyor,
“Daha yazılacak çok şey var.” diyor.
Anılara kıyamadım vallahi.