HASAN PİR’İN KÖŞE YAZISI
Resmi veya özel kurum ve kuruluşlarda “YÖNETİCİ” unvanı veya sıfatı ile görev yapan kişiler aşağıda yer alan 55 maddeyi okuyarak kendilerini test etmelidirler.
Atanmış veya seçilmiş kurum, kuruluş ve şirket yöneticileri bu 55 başlıktan oluşan özelliklerle kendilerini “çek etmeli” ve varsa noksanlıkları bunları giderici çalışmalar yapmalıdırlar.
Burada sıralanan 55 olumsuz davranış; bir akademik çalışmayla tespit edilen davranışlardır. Bu durum; 55 olumsuz davranışın tümünün de her yöneticide var olduğu anlamına gelmez. Bazı yöneticilerde bu davranışların hiçbiri yokken, bazılarında biri, bazılarında beşi, bazılarında da 20 si bulunabilir…
Önemli olan bu olumsuz yaklaşımlara bakılarak mükemmel yöneticiliğin nasıl olması gerektiğinin ortaya çıkmasıdır. Unutulmamalıdır ki kurumlar mükemmel yöneticiler ile ayakta dururlar.
İŞTE YÖNETİCİLİKTE OLUMSUZ KABUL EDİLEN 55 DAVRANIŞ:
- Bireysel popülariteyi, grup popülaritesinin önünde tutarlar.
- “Ben, ben, yine ben” kavramı ön plandadır.
- “Bilmiyorum, yeterli bilgi sahibi değilim” demeye utanırlar.
- Bilgili ve yetişmiş astları kendilerine rakip gördüklerinden kısa zamanda onlardan kurtulmak isterler.
- Dokunmayı severler, özellikle sevdikleri astlarıyla konuşurken ellerini onların omuzuna koymayı severler.
- Geleneklere bağlıdırlar, değişime normalden çok direnç gösterirler.
- Sahip oldukları makamı tüm ailesi ile paylaşırlar, ailedeki herkes kendilerini patron zanneder.
- Emir verdiklerinde; emri yorumlayan ve sorgulayan astları sevmezler.
- İltifatları ve pohpohlanmayı severler.
- Duygusaldırlar, iyi gördüklerini iyi görürler, kötü gördüklerini de kötü görürler.
- Astlara güvenmezler, detaylarla uğraşırlar.
- Çok iyi adam kullanırlar.
- Yetki devretmeyi güç kaybetmek olarak algılarlar.
- Herhangi bir katma değer yaratmadığını bilmelerine rağmen, iş yerinde vakit geçirmeyi severler.
- İşteki problemlerini eve taşırlar.
- Sorumluluk almayı istemezler.
- Toplantı yaparken gündemi muhafaza edemezler, dedikodu yaparlar.
- Astlarından olan memnuniyetsizliklerini onların yüzlerine söylemek yerine arkadan konuşmayı tercih ederler.
- Aşağıdan gelecek olan tekliflere her zaman açık olduklarını ifade etmelerine rağmen, icraatta kapalıdırlar.
- İşin mükemmelliğinden çok, mükemmel gözükmesine önem verirler.
- Kendileri olmadığı zaman işin sekteye uğramasından büyük memnuniyet duyarlar.
- Yerlerine adam yetiştirmeyi sevmezler.
- Kendilerince her şeyi bilirler, astlarının da her şeyi bilmesini beklerler.
- Makam ve terfi beklentileri maddi beklentilerin ötesinde bir öneme sahiptir.
- Stratejik düşünmeyi bilmez, günü kurtarmaya çalışırlar.
- Hiyerarşik ve otoriter yapılara meyyaldirler.
- Statükocu, yeniliğe dirençlidirler. Değişimi sevmezler, çekinirler, hatta korkarlar.
- Kendi bakış açılarını her zaman önde tutarlar.
- Objektif değil, sübjektif yaklaşımları ağır basar.
- Eleştirilmeyi hiç sevmezler.
- Farklı fikirleri zor kabullenirler.
- Esneklikle, ilkesizliği birbirine karıştırırlar.
- Uzmanlıktan çok, çevredekilere göre karar alırlar.
- Hazır reçetelere önem verirler.
- Merkeziyetçi ve mevzuatçıdırlar.
- “Dediğimi yap, yaptığımı yapma” temel ilkesini sahiptirler.
- Kendi isteklerinin yerine getirilmesinde ısrarcıdırlar.
- İletişimden anladıkları sadece konuşmaktır. Dinlemeyi bilmezler.
- “Benim düşüncem her zaman doğrudur” prensibine bayılırlar.
- Yanlış anlaşılanın hep kendileri olduğunu söylerler. Karşıdakilerin kendilerini anlamadığını düşünürler.
- Çekişmeyi, itişip kakışmayı severler. Tutarlı değildirler.
- İşbirliğine çok açık değildirler.
- Başkalarının başarısını çekemezler.
- Araçlarla, amaçları birbirine karıştırırlar.
- Bilgiyi saklarlar, paylaşmazlar.
- Unvanlarına, makamlarına güç katmak yerine onun gücünün arkasına saklanırlar.
- Unvana, pozisyona, rütbeye, diplomaya çok önem verirler.
- Hatalara karşı savunmacı bir yaklaşım içinde direnç gösterirler.
- Tepkiseldirler.
- Bırakın lider yetiştirmeyi, çevrelerinde düşünen insan istemezler.
- Hatalarda sorumlu ararlar. Mutlaka birini bulur ve kelleleri uçururlar.
- Farklılık ve çeşitliliğe sıcak bakmazlar.
- Her zaman baş olmayı isterler. “Benim olsun varsın küçük olsun” temel düsturlarıdır.
- Katılımcılık ve paylaşımcılık yönleri gelişmemiştir.
- “Takım çalışması” yerine “Takım çatışması” nı tercih ederler.
