YÖNETİCİLERDE GÖRÜLEN OLUMSUZ DAVRANIŞLAR

HASAN PİR’İN KÖŞE YAZISI

Resmi veya özel kurum ve
kuruluşlarda “YÖNETİCİ” unvanı veya sıfatı ile görev yapan kişiler aşağıda
yer alan 55 maddeyi okuyarak kendilerini test etmelidirler.

Atanmış veya seçilmiş kurum,
kuruluş ve şirket yöneticileri bu 55 başlıktan oluşan özelliklerle kendilerini “çek
etmeli” ve varsa noksanlıkları bunları giderici çalışmalar yapmalıdırlar.

Burada sıralanan 55
olumsuz davranış; bir akademik çalışmayla tespit edilen davranışlardır. Bu
durum; 55 olumsuz davranışın tümünün de her yöneticide var olduğu anlamına
gelmez. Bazı yöneticilerde bu davranışların hiçbiri yokken, bazılarında biri,
bazılarında beşi, bazılarında da 20 si bulunabilir…

Önemli olan bu olumsuz
yaklaşımlara bakılarak mükemmel yöneticiliğin nasıl olması gerektiğinin ortaya
çıkmasıdır. Unutulmamalıdır ki kurumlar mükemmel yöneticiler ile ayakta
dururlar.

İŞTE YÖNETİCİLİKTE OLUMSUZ KABUL EDİLEN 55 DAVRANIŞ:

1. Bireysel popülariteyi, grup
   popülaritesinin önünde tutarlar.
2. “Ben, ben, yine ben” kavramı ön
   plandadır.
3. “Bilmiyorum, yeterli bilgi sahibi değilim” demeye utanırlar.
4. Bilgili
   ve yetişmiş astları kendilerine
   rakip gördüklerinden kısa zamanda onlardan kurtulmak isterler.
5. Dokunmayı severler, özellikle
   sevdikleri astlarıyla konuşurken ellerini onların omuzuna koymayı severler.
6. Geleneklere bağlıdırlar, değişime
   normalden çok direnç gösterirler.
7. Sahip
   oldukları makamı tüm ailesi ile paylaşırlar, ailedeki herkes kendilerini patron zanneder.
8. Emir
   verdiklerinde; emri yorumlayan ve sorgulayan
   astları sevmezler.
9. İltifatları
   ve pohpohlanmayı severler.
10. Duygusaldırlar,
    iyi gördüklerini iyi görürler, kötü gördüklerini de kötü görürler.
11. Astlara
    güvenmezler, detaylarla
    uğraşırlar.
12. Çok iyi
    adam kullanırlar.
13. Yetki devretmeyi güç kaybetmek olarak algılarlar.
14. Herhangi
    bir katma değer yaratmadığını
    bilmelerine rağmen, iş yerinde vakit geçirmeyi severler.
15. İşteki
    problemlerini eve taşırlar.
16. Sorumluluk
    almayı istemezler.
17. Toplantı
    yaparken gündemi muhafaza edemezler, dedikodu
    yaparlar.
18. Astlarından
    olan memnuniyetsizliklerini
    onların yüzlerine söylemek yerine arkadan
    konuşmayı tercih ederler.
19. Aşağıdan
    gelecek olan tekliflere her zaman açık olduklarını ifade etmelerine rağmen, icraatta kapalıdırlar.
20. İşin
    mükemmelliğinden çok, mükemmel gözükmesine
    önem verirler.
21. Kendileri olmadığı zaman işin sekteye
    uğramasından büyük memnuniyet duyarlar.
22. Yerlerine adam yetiştirmeyi sevmezler.
23. Kendilerince her şeyi bilirler,
    astlarının da her şeyi bilmesini beklerler.
24. Makam ve terfi beklentileri maddi
    beklentilerin ötesinde bir öneme sahiptir.
25. Stratejik düşünmeyi bilmez, günü
    kurtarmaya çalışırlar.
26. Hiyerarşik ve otoriter yapılara meyyaldirler.
27. Statükocu, yeniliğe dirençlidirler.
    Değişimi sevmezler, çekinirler, hatta korkarlar.
28. Kendi
    bakış açılarını her zaman önde tutarlar.
29. Objektif
    değil, sübjektif yaklaşımları
    ağır basar.
30. Eleştirilmeyi hiç sevmezler.
31. Farklı fikirleri zor kabullenirler.
32. Esneklikle,
    ilkesizliği birbirine
    karıştırırlar.
33. Uzmanlıktan çok, çevredekilere göre
    karar alırlar.
34. Hazır reçetelere önem verirler.
35. Merkeziyetçi ve mevzuatçıdırlar.
36. “Dediğimi
    yap, yaptığımı yapma” temel
    ilkesini sahiptirler.
37. Kendi
    isteklerinin yerine getirilmesinde ısrarcıdırlar.
38. İletişimden
    anladıkları sadece konuşmaktır. Dinlemeyi
    bilmezler.
39. “Benim
    düşüncem her zaman doğrudur” prensibine bayılırlar.
40. Yanlış
    anlaşılanın hep kendileri olduğunu söylerler. Karşıdakilerin kendilerini anlamadığını düşünürler.
41. Çekişmeyi, itişip kakışmayı severler. Tutarlı değildirler.
42. İşbirliğine çok açık değildirler.
43. Başkalarının
    başarısını çekemezler.
44. Araçlarla, amaçları birbirine
    karıştırırlar.
45. Bilgiyi
    saklarlar, paylaşmazlar.
46. Unvanlarına,
    makamlarına güç katmak yerine onun gücünün arkasına saklanırlar.
47. Unvana,
    pozisyona, rütbeye, diplomaya
    çok önem verirler.
48. Hatalara
    karşı savunmacı bir yaklaşım
    içinde direnç gösterirler.
49. Tepkiseldirler.
50. Bırakın
    lider yetiştirmeyi, çevrelerinde
    düşünen insan istemezler.
51. Hatalarda
    sorumlu ararlar. Mutlaka birini bulur ve kelleleri uçururlar.
52. Farklılık ve çeşitliliğe sıcak
    bakmazlar.
53. Her
    zaman baş olmayı isterler.
    “Benim olsun varsın küçük olsun” temel düsturlarıdır.
54. Katılımcılık
    ve paylaşımcılık yönleri
    gelişmemiştir.
55. “Takım çalışması”
    yerine “Takım çatışması” nı tercih ederler.