YUSUF SADIK SÜLEYMANİYE İÇİN YAZDI - GÜMÜŞHANE'DEN HABER - Yerel Haber SitesiGÜMÜŞHANE'DEN HABER – Yerel Haber Sitesi

29 Mart 2024 / Kuruluş: 15 ŞUBAT 2012

YUSUF SADIK SÜLEYMANİYE İÇİN YAZDI

Giriş Tarihi: 05 Aralık 2016 - 20:59

Son Güncelleme: 05 Aralık 2016 - 20:59

SÜLEYMANİYE’YE TEPEDEN BAKMAK…

YUSUF SADIK YAZDI

 “Sana dün  bir tepeden baktım ey aziz İstanbul” şarkısından esinlenerek Tarihi, Süleymaniye Mahallesi ne  bendeniz de nerden bakayım derken aklıma Dörtkonak yaylasının Kanlı düz mevkiindeki doruklarından  ve  Aygır Gölü yamaçlarından bakmak geldi.

Gümüşhane’nin turizmine önemli katkı sağlayacağını umduğumuz Süleymaniye için   geçmişten  günümüze kadar bakıp ta gördüklerimizin bu tarihi mekan için ilgi odağı olmasına yetip –yetmediğini tartışmak yerine bizler bu oluşuma nasıl bir katkı sağlarız? Sorusunu kendi-kendime sorarak düşlediğim mega projeyi istedim ki siz değerli okurlarımızla paylaşayım.

Süleymaniye’nin, bilinen eski halini  ve geleceğe dönük uygulamaya konmak istenen yeni yaptırımlarla ilgili, düşüncelerimize gelince…

Coğrafyadan seçtiğimiz bu iki yer,”kanlıdüz dorukları ve Aygır Gölü “ Süleymaniye’nin kuzey istikametinde ve onunla adeta yapışık üçüz  kardeşler gibi.. Ayrıca kış sporları merkezi için olmazsa olmazlar konumundaki önemli iki nirengi noktası. 2100 rakımındaki bu noktalardan,  Kanlıdüz, 1916  Rus işgalinde birliklerimizin karşı savunma yaptıkları yerin adı.  Aygır Göl  ise Kanlıdüz sırtlarının Süleymaniye  ye bakan  yamacı altında,  o zamanki süvari alayının yaz mevsiminde salıverdikleri yılkı atlarının yüzdükleri göl ün adı. Göl halen  bahardaki kar suları ile beslendiğinden doluluk oranı ağustos ortalarına kadar devem etmektedir. Şehrin eşrafı atlara binerek yaz mevsiminde buralara gelip piknik yaptıkları yaylacıların sunduğu yöresel süt ürünlerini zevkle tattıkları canlı kaynaklardan dinlediklerimiz

Manzara güzel, iklim güzel, her şeyden  önemlisi, buz gibi kaynak suları güzel…

Her şehrin güzelliklerini  yansıtan manzaralar mutlaka vardır. Bu muhteşem manzaralara biraz kuş bakışı birazda yakından baktığımızda hayranlığımızı gizleyemeyeceğimiz kadar muhteşem olduklarını görürüz. Tıpkı uçaktan İstanbul ‘un modasında gördüğümüz manzaralar gibi…

Süleymaniye’ye de  bu nazarlarla bakmak gerekiyor. Bakmak yetmiyor  görmek de  lazım. Çünkü bakmak sadece gözle olur. Görmek ise akıl, kalp ve gözün devreye girmesi ile gerçekleşir. Bakmakla seyrederiz görmekle hükmederiz. Dedikten sonra sıra geldi Süleymaniye’nin geçmişini bir ufuk turu ile özetleyerek asıl maksadımızı açıklamaya:

Süleymaniye; Cumhuriyet’ten önce  şehrin merkezi kasabasıydı. Şehir iki kısımdan oluşmaktaydı. Kasaba merkezi ve Bahçeler mevkii. Her iki mevkide toplam 16 mahalle bulunmakta idi. . En büyük mahalle,  Camii Kebir mahallesi, şimdiki Süleymaniye Camii nin bulunduğu yer ve çevresi idi..  Dağ yolundan bizim köye Dörtkonak (edire) a giderken bu mahallenin ortasından geçer, musalla semtine sapmadan sağa dönüp hanege  geçitinden  90 derece dönerek  güney istikametinden  seyredip  dağı  göğüsleyerek  Gavras (Nikola cavras- Edireli dir.) çesmesinden su içip  2100 rakımından dağı devirerek 1400 rakımındaki köyümüze ulaşırdık.

Babam, Merhum Gazi Ahmet Sadık(Türkan) dan dinlediğime göre şehir esnafından bakır dövenlerin, demircilerin örse vuran çekiç  sesleri bir orkestranın enstrümanlarından çıkan ahenkli sesleri gibi  Hanege   sırtlarından şehre inenler tarafından rahatlıkla işitilirmiş..

Kasaba merkezi olarak  Süleymaniye dik dağların yamacında uçurum ve kayaların arasında  kurulmuş ,köşeli ve büklüm bir anfi tiyatro şeklinde imiş. Halkın yarısı Müslüman diğer yarısı da gayri müslim  tabaadan oluşuyordu. Kasaba merkezi, bahçeler mevkiine taşınıp ardından Gümüşhane’nin İl olması sonucu, bahçeler mevkii haliyle gelişmeye,  kasaba merkezi ise yavaş yavaş önemini kaybetmeye başlamış. Özellikle 1925 te gerçekleştirilen mübadele (dışarıdaki Türklerle, Türkiye’deki azınlığın büyük çoğunluğunun yer değiştirmesi)   ile yabancı halkın tamamının gümüşhane’den göç etmesi sonucu, yerli fukara halk,” Rumlar, Ermeniler gitti. Onların gömüleri vardır”  deyip  son derece yanlış bir eylemi gerçekleştirdiler.  Sapa sağlam evler tarumar edildi.. Oysaki Gümüşhane’deki bu azınlıklar pek de  varlıklı kimseler değilmiş. Babamın naklettiğine göre de mübadele son derece güven ortamı içerisinde gerçekleştirildiği için gidenler mal varlıklarını ve  nakitlerini rahatlıkla transfer edebilmişler.

Düşünün bir kere, Dibiç in çeşmesinin tam karşısındaki yamaçtaki mahalle kalabalık bir  ermeni mahallesiydi. Tüm evler gömü bulacağız diye yerle bir edildi. Sanraki yıllarda,(kırklı, ellili) bende hatırlıyorum, avcılar saçma yapmak için kilise sütunlarının arasındaki kurşun levhaları almak için sütunları yıkınca kilise tavanları da otomatikman çöktü yerle bir oldu. Bizim köydeki iki  kilse de ayni akibete uğradı.

Şimdilerde biz geriye dönerek baktığımızda “nasıl da bindiğimiz dalı kesmişiz” diye hayret edip duruyoruz. Ve bu  ören yerimizi nasıl ihya edip cazibe merkezi haline getireceğiz diye cırmalanıp duruyoruz. .

Bir ”Yeşil Kelkit Vadisi” toplantısına gelen komşu il valileri,  gezip gördükten sonra hayran kaldıkları Süleymaniye için emsallerine göre, “daha çok farkındalık yaratır” değerlendirmesinde  bulunmuşlardı.

Bu bakıştan sonra yukarıda arz etmiştim. “Bakmakla seyrederiz. Görmekle hükmederiz” diye, bakıp görenler şimdi hüküm versinler. Bendenizde baktım ve verdiğim hükmüm şöyle:

Benim düşüncem; Süleymaniye’ye yukarıdan bakarak bir şeyler yapılır. Örneğin : yıkılan hamamlar, konak restorasyonları ve  alt yapı çalışmaları gibi.. Aşağıdan bakarak bir şeyler yapılamaz mı?  Düşündüm ve bu düşüncemi önceki Valimiz Sayın  Yavuz’la paylaşma imkânı bulmuştum. Valimiz Sayın Memiş’le görüşme imkânını yakalayamadığım için aynı önerimi burada tekrar etmekle  yetineceğim. Kabul görüp görmemesi biraz da kamuoyu, STK lar, özellikle Belediye Başkanımız  Sayın ÇİMEN’in tutumuna bağlı tabii…

Efendim; bir şehre girerken ve çıkarken edinilen intibaa  çok önemli. Giresun Görele girişinde 2.5 metre uzunluğunda bir kemençe sulieti var. Nedeni “Ünlü Kemençeci Piçoğlu Osman ve Katip Şadi” oralı da ondan. Şimdi Süleymaniye’ye çıkan bir yabancı girişte neyi görüp hatırlayacak? Meteoroloji istasyonunu. Şimdi soralım? Yılda meteoroloji istasyonuna iş icabı kaç yurttaş gidiyor? Sayı önemli değil, kimlerin ilgi alanında? Şehrin en görkemli yerindeki bu yerleşke Eski ve yeni Gümüşhane’nin ara kesiti. Bu ara kesit her iki yerleşkeden ortak elemanlara sahip olması lazım. Var mı? Yok. Öyle ise gelin bu yerleşkenin, üzerinde bulunduğu adayı, önemli bir sosyal tesise  tabir caizse , REZİDANS a, yani oteli, alış-veriş merkezi,kafeteryası, sağlık ve  ve spor tesisi, parkı ile donatılı bir alan haline dönüştürüp  hatırda tutulacak bir konuma getirmeye çalışalım. Bu yaptırım bölgeyi cazibe merkezi haline getirmeye büyük katkı sağlar, en azından Gümüşhane’ye gittim de kalacak yer bulamadım yakınmalarına son verir. Ayrıca iyi bir seyrangah yeri olur. Bununla da kalmayarak oluşturulmaya çalışılan cazibe merkezi zincirinin en kuvvetli halkası olarak gelip- gidenlere ve  konaklayanlara da mükemmel bir ev sahipliği hizmeti sunar  diye düşünmekteyim.

Diyeceksiniz ki o yerdeki tesislere haksızlık olur. Hayır, aksine bu tesisleri ulaşımı daha  kolay olan  bir yere nakledilerek gönülleri alınabilir. Dahası var, anılan yerde önceleri  yanan Öğretmen Okulu vardı. Bu okul için  gecikmeden nasıl yer bulundu ise buradaki tesislere de pekala yer bulunabilir sorun olacağını sanmıyorum..

Ben Süleymanıye’ye baktım bu gerçeği gördüm. Diğer uygulamalar, Valilik,Belediye bürolar açarak Süleymanıye’ye gel diyorlarsa   bunlar doğru ve gerekli olabilir ama  yeter  şartı taşıdıklarından emin olmak lazım.

Davet işi kolay. Hedef kitle  iş adamları,  yatırımcılar, yerli ve yabancı turistler olduğuna göre, yapacağınız çağrıda   barınma sorununu göz önünde bulundurmanız, yatırımcılar içinde yatırım sorunlarını aşmış olmanız  gerekiyor.

Dışarıdaki iş adamlarımızla konuyu değerlendirdiğimizde karşımıza çıkan sorun hep  barınma sorunu olmuştur. Bundan bir an önce kurtulmamız şart…

Süleymaniye ile  ilgileniyorum. İlgilenmek zorundayım. Çünkü ben Gümüşlhaneliyim. Eski bir eğitim yöneticisi  ve eşraftandan birisi olarak burada yaşıyorum, Şehrin Kuzeye kapalı olan penceresinin bir an önce  açılmasının zamanı geldi de geçiyor bile. Turizmde tek tutunacak dalımız Süleymaniye gerçeğidir. Bunu da hatırlatmış olalım. .

Buna benzer diğer önerilerimizden Demiryolu gerçeği ile uğraşlarımız oldu. STK lar nezdinde girişimlerde bulunduk .Platforumlar oluşturduk. Kimi esnaf  serzanişte bulundu. “Müşterilerimiz Trabzon’a kaçıyor. Tren gelirse bu kaçış daha da hızlanacak” diye tepki gösterdiler. Zannettiler ki adım başı bir istasyon olacak, in- bin şeklinde tren gelip geçecek. Proje ortaya çıkıp güzeller mahallesinde bir istasyon olacak şekilde güzergah belirlenince lokantacı esnaf başta olmak üzere diğer esnafta rahat nefes aldı…

Seçim dönemlerinde  kimi belediye başkan adayları  bizim savunduğumuz Trene  raylı   sisteme  teleferike, yürüyen merdiven projelerine  gülüp geçmişlerdi.. Ama çok şükür hayallerimiz gerçek olma aşamasında.

ŞU AN GELDİĞİMİZ NOKTA ÇOK ÖNEMLİ.  Gümüşhane’ye tren gelecek, teleferik yapılma aşamasında, yürüyen merdiveni Belediye yapmasa da bir alış-veriş merkezimizde var. En azından görmeyenler için bir kazanım. Hepsi olacak. Süleymaniye yolu  başlangıcındaki arzu ettiğimiz tesis de  günün birinde mutlaka hayat bulacaktır.…

Bu  düşüncelerin ışığında, sunduğum önerinin yankı bulacağından kuşku duymuyorum.

Meteoroloji tesisleri ve diğer tesislere Gümüşhane’nin herhangi bir yöresinde yer bulunur ama sunduğum mega proje için   buradan başka seçenek yok. Eğer bu proje gerçekleştirilirse inanınki İstanbul’un fethi gibi bir şey olacak… Bekleyelim görelim.

image_print

HABERLER