Kasım ayı halk dilinde kara güz diye anılır. Sabahları çöken kırağı kışın ve yağacak karın habercisi olarak her sabah bizi uyarmaktadır. Tıpkı geliyorum dercesine. Bu kara güzü aydınlatan 24 Kasım günü, ne anlama geliyor? diye, önce kendime sonra da size sorarak, cevabını yine kendim vereyim…
Son bir haftadır seslendirilen bu sözcük halk arasında çokta bilinmese de ilgisi olan çevrelerde ayrıntıları ile bilindiğini söylemek mümkün. O gün yani 24. Kasım 1928, Mustafa Kemal Atatürk’ün “Millet Mektepleri Başöğretmeni” unvanı ile taçlandırıldığı gündür. İşte O’ Büyük Adamın anısına dönemin Milli Eğitim Bakanı Hasan Sağlamın önerisi ile “24 KASIM” “Öğretmenler Günü” olarak kabul edilmiş olup, 39. kez kutlama bahtiyarlığına erişmiş bulunmaktayız.
Kutlamalar pandemi nedeniyle sınırlı tutulmuş olsa da yeterince yapılan etkinliklerle maksadın hasıl olduğunu söyleyebiliriz.
“Öğretmenliğin yüceliğini anlamak, anlatmak bir yurttaşlık görevidir.” ‘24 Kasım 1928’de Kastamonu’da kara tahta başına geçen Büyük Atatürk “yeni Türk harflerini, hamala, sandalcıya, işçilere, herkese öğretiniz” diyerek de yurttaşları göreve çağırmış, o gün geldiğinde herkesin kara tahta başında öğrenci- öğretmen olmasını istemişti…
Bir kez daha hatırlatalım ki eğitimde tam başarıya ulaşmadan kalkınmamıza olanak yoktur. Yoktur. Çünkü Eğitimden yoksun bir ulus diğer uluslara tutsak olmaktan kurtulamaz. Bu tutsaklık zincirini kıran ve kıracak olan eğitim ordusuna buradan selam olsun. Bir selamda bu kahramanlara destek veren yurttaşlara, idarecilerimize, eğitime gönül veren isimsiz kahramanlara ve Mülki idare amirlerinize diyerek örnek bir farkında lığı da sizlerle paylaşalım…
Bu yılkı kutlamaların pandemi nedeniyle buruk geçtiğine yazımızın başında değinmiştik. Burukluğu dağıtma adına Mülki İdare Amirimiz Valimiz Sayın Kamuran TAŞBİLEK, eşi meslektaşımız Sibel Hanımefendiyle gün boyu çalışan ve emekli öğretmenlerle kurdukları sıcak iletişim, duygularda unutulması imkansız bir farkındalık olarak algılandı..
Şöyleki:
Vali Sayın Taşbilek , yapılan törenlere katılmakla yetinmedi. Eşi ile birlikte Şehit öğretmenler adına şehit öğretmen Necmettin Yılmaz’ı Torul-Demirkapı köyünde ziyaret ederek gönül aldı, gönüllerde taht kurdu. Bununla da yetinmeyerek emekli öğretmenlere Hizmet Şeref belgelerini sundu. Bu da yetmedi. Emekli öğretmenlerden ulaşabildiklerine çiçekle birlikte armağanlar sunarak unutulmadıklarını, hatırlandıklarını hatırlattı.
Bunlardan bayan bir öğretmen telefonla şahsımı arayarak “Müdürüm, şu an gözlerim ve gönlüm dolu. Vali bey ve eşi bana çiçek göndererek günümü kutladı. Çok kutlamalar yaptık ama ilk kez layık görüldüğüm bu farkındalık için çok doluyum, duygularımı sizinle paylaşmak istedim” dedi.
Kendisi şiir yazmada mahir olan bu arkadaşımız zannederim önümüzdeki günlerde bu duygularını yerel gazetelerimizde sizinle paylaşacaktır.
Evet. Bir kutlamanın buruk havası, yapılacak olan ufak –tefek dokunuşlarla neşeli havaya dönüştürülebileceğinin her an ihtimal dahilinde olabileceğini gözlemledik ve gördük… Tıpkı Valimiz sayın Kamuran TAŞBİLEK örneğinde olduğu gibi.
24 Kasım 1981 yılından beri yapılan kutlamaların tamamına bir aktör ve katılımcı olarak iştirak ettiğimi kaydederek öğretmen dostu vefalı Valimiz Sayın Kamuran Taşbilek’e eşi muhterem hanımefendi Sibel Öğretmenime bende yüklü duygularımla teşekkür ediyorum., Bu yolculukta kendilerinin yol arkadaşı olduğumun altını çizerek, emeği geçen herkese şükran duygularımı ifade ediyorum.
Ve çok ilginçtir. Pandemiye rağmen kutlamalarda yaşanan mesajlaşma yoğunluğu gözden kaçmadı. Bu nedenle her türlü iletişinle öğretmenlik mesleğine yönelik sevgi dolu duygularını paylaşan tüm dostlar teşekkürü fazlasıyla hak ediyor.
Daha nice 24 kasımlarda buluşmak dileği ile…
“24 Kasım Öğretmenler Günü” kutlu olsun.
