Şair Ali Özdoğan
MEVLA
Zanneder ağyar perîşân ye’si sevdâdan bi-tâb
Gör nasîbdar kıldı mevlâ rûh içün sunmuş hitab
Nîmetim der hep çeker dîl cevreder ol mâhitab
Ah nasîbdar kıldı mevlâ rûh içün sunmuş hitab
Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
GÖNÜL
Meyletme gönül dur kanacak aldanacaksın
Vuslat umacak firkat-i nârdan yanacaksın
Hep gölge imiş sevgili gerçek sanacaksın
Vuslat umacak firkat-i nârdan yanacaksın
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
AŞKTAN GÜLEN YOK
Kûy i Leyla zanneder çeşmim döker hûn her yere
Ağla ey dîl ağla aşktan sen gülen yok bir kere
İftirak benzer şu göynüm yâreler bir hançere
Ağla ey dîl ağla sen aşktan gülen yok bir kere
Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
YALAN
Yalanmış o sevgiler sen de yalansın
Ümid neşesiyle dîl hep oyalansın
Firâkın azâb imiş kor ediverdi
Visâlin’se bin keder derde salansın
Mefâîlü fâilâtün feilâtün
ONDAN GELEN YOK OLMAZ
Bir varmış bir yokmuş diyorlar amma
Bir varmış pir varmış de yokluk umma
Hakk’tan geldin zâhid şu çeşmin yumma
Dâim Allah dersen gönüller solmaz
Ondan geldin ondan gelen yok olmaz
Mef’ûlün mef’ûlün mefâîlün fa’
BİR SIRRI MI VAR
Bir sırrı mı var aşka düşen sevgiye hasret
Yok ben sevemem hem diyemem aşkını hasr et
Vallahi gönül firkati kor misli hasâret
Yok ben sevemem hem diyemem aşkını hasr et
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
HAYAT
Ne gelirken bekleyen ne giderken kuyruk var
Şu hayatın Hakk içün ki katından buyruk var
Feilâtün fâilün feilâtün mefûlün
SEYREYLE GÖNÜL
Yıldızlara dalmış da gönül ünsiyet etmiş
Bir zikri semâ duymaya ahd ü niyet etmiş
Allah diyerek Hû diyerek kurbiyet etmiş
Seyreyle gönül gör niceler devr-i dâimde
Bilmem öte menzilde ne var hep hayâlimde
Mefûlü mefâîlü mefâîlü mefûlün
VUSLAT DİLERİM
Neyler gibi feryâd ediyor ayrı yerinden
Sevdâ yeli ah rûhumu hûn etti derinden
Bir bâd-ı sabâ bekle gönül gün seherinden
Firkatle geçen ömrüme tek çâre bahardır
Vuslat dilerim leyli açan vakt-i nehardır
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
KADER YAZMIŞ
Yazmış da kader kûşe-i kalbim sana düşmüş
Ah âteş-i aşk kor gibi kor, gör cana düşmüş
Vallahi O’nun nîmetisin sen, bana düşmüş
Ah âteş-i aşk kor gibi kor, gör cana düşmüş
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
GÖR SEN
Her zerresi binler kitabın dersine durmuş
Bak kâinatın safha-i rengînini gör sen
Bin dâveti var arz ü semâ sofrayı kurmuş
Her bir velinin rûhunun engînini gör sen
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
HEY SEN
Hey sen ! adamı olan, amma adam olmayan
Bey sen ! ölene kadar, heybesi hiç dolmayan
Üç gün yaşa ne keyif sanki ölüm öldü say
Azrâili geçerek rûha ölüm geldi say
Müstefilü feilün müfteilün fâilün
BEN
Hüznüm de gider şevk ü tarâb şen olurum ben
Bülbül gibi pür, nağmede neş’en olurum ben
Elbette yakan firkatidir âşığı amma
An dâhi güzel goncaya rûşen olurum ben
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
HİSSEDEREK SEVMEYEN
Ah şu gönül hâne bil âşığa kâşâne bil
Mecnun-u Leylâya bak hâlini rindâne bil
Hissederek sevmeyen cânı virânhâne bil
Mecnun-u Leylâya bak hâlini rindâne bil
Müftelün fâilün müfteilün fâilün
ROMANTİK ARUZ
Zannetme rûhu sabî olmaya nefse tâbî
Aşkın şımartıverir hasta eder asâbi
Mefûlü müfteilün müfteilün feûlün
SEN
Dîl hıçkırarak ağlamasın hüznü bırak sen
Her ânına bak rahmeti gör sanma ırak sen
Terkeyle de ten rûha çıkıp eyle burak sen
Her ânına bak rahmeti gör sanma ırak sen
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
İNKİRAZ
Sanma cânânım vakit var, pek yakındır inkiraz
Ömrümüzden uçtu yıllar nefs-i nâdan nağme saz
Dilfigar eyler ne sevsem iftirakından beni
Ömrümüzden uçtu yıllar nefs-i nâdan nağme saz
Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
TATLI DÜŞLER
Bir kadim nağmeyle başlar ruhâ işler hoş deyişler
Bir serâbın ardı aşkın tatlı düşler tatlı düşler
Cevrediş vü serzenişler cevrediş vü serzenişler
Bir serâbın ardı aşkın tatlı düşler tatlı düşler
Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilâtün
VUSLAT MI UMAR
Vuslat mı umar âh ü fizâr susmadı hâlâ
Bilmez mi hezâr fânîde gül hârını yoksa
Sevdâda açar kullara bâb Rab teâlâ
Leylayı geçip Hakk’ı bulan Mecnun’a baksa
Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
