SEVDİRME BENİ BANA

Kimseye dost olamadım dönüp kaçtım ben bana

Nefsi gördüm ta içerde cümle canlardan fena

Yardım et yâ ilahena sen rahimsin sen kerim

Senden affimı isterim sevdirme beni bana

HASRET SANKİ GÜNEŞE

Ne şiir ah ne şarkıda ne nağmelerde neş’e

Söyle nasıl düşüverdin aşk denilen ateşe

Mecnundan mı keremden mi kimden sana yadigâr

Nur’u arar gecelerin hasret sanki güneşe

GEL GÜCENME GÜL GÖNÜL

Lâyemut mu cevr edenden gel gücenme gül gönül

Biten demde lezzet olmaz ah azaptır bil gönül

Girdâb-ı nefs bir gayyâ kim süstür elvan-ı sebâ

Aldatan dâim mâsivâ kalpten ânı sil gönül

AŞK

Ta ezelden nağmedir kim ruha lezzet cümle dem

Amma bilmez âna düşen kimin’çün belâdır aşk

Ol esmâdır simâsında tecellîdedir âdem

Kıt iz’âna dâim mâtem göçmeden selâdır aşk