SEVDİRME BENİ BANA
Kimseye dost olamadım dönüp kaçtım ben bana
Nefsi gördüm ta içerde cümle canlardan fena
Yardım et yâ ilahena sen rahimsin sen kerim
Senden affimı isterim sevdirme beni bana
HASRET SANKİ GÜNEŞE
Ne şiir ah ne şarkıda ne nağmelerde neş’e
Söyle nasıl düşüverdin aşk denilen ateşe
Mecnundan mı keremden mi kimden sana yadigâr
Nur’u arar gecelerin hasret sanki güneşe
GEL GÜCENME GÜL GÖNÜL
Lâyemut mu cevr edenden gel gücenme gül gönül
Biten demde lezzet olmaz ah azaptır bil gönül
Girdâb-ı nefs bir gayyâ kim süstür elvan-ı sebâ
Aldatan dâim mâsivâ kalpten ânı sil gönül
AŞK
Ta ezelden nağmedir kim ruha lezzet cümle dem
Amma bilmez âna düşen kimin’çün belâdır aşk
Ol esmâdır simâsında tecellîdedir âdem
Kıt iz’âna dâim mâtem göçmeden selâdır aşk
