GÖLGELERDEN BEN NE ÇEKTİM
Gölgelerden ben ne çektim bin perîşânım yeter
Aşk diyenden yârelendim şimdi nâdânım yeter
Tâ derinden çıktı artık son firâkın hançeri
Ol firak kim bâb-ı vuslat açtı şâdânım yeter
YA RABBİ
Dünya serâb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi
Ukbâ’çün âb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi
Fani bir lezzet için bin eleme düçârım
Mâsivâdan nâçârım aşkını ver ya Rabbi
AŞK VERENE AŞK OLSUN
0’na dönsün çiçekler bütün güller lâleler
Aşk ile de ey gönül aşk verene aşkolsun
Aşkolsun ya kimdendir sevgide merhâleler
Aşk ile de ey gönül aşk verene aşk olsun
ECNEBİDEN ALIR DERSİ
Bir halini bin gösterir urbasının farkından
Ecnebiden alır dersi gedik ruhun ark’ından
Hevâ ile hebâ eyler müslümânı medeni
Ah der moda sokar od’a lezzet alır gark’ından
GÖNÜL
Ah ümmîdi hicrana gâlib eyledin gönül
Uzaktaki serâba tâlib eyledin gönül
Natüvân-ı canını yaktı sûzân-ı firkât
Külde tuttu da hirkât gâib eyledin gönül
KÖR SAĞIR KEM DİMAĞIZ
Ve göz tanır renkleri bütün tadları ağız
Tecelli-yi kudrete kör sağır kem dimağız
Güya bilim asrı bu amma sanî’ye gabi
Müteşeyyih vü sabî hakikatten uzağız
NEYDİ MURADIN
Unutulmuş bir an gibi o bestemde kalmış adın
Bin cevr ile usandırdın bilmedim neydi murâdın
Ah derûn-u kalpte idin dilde de kalmadı yâdın
Bin cevr ile usandırdın bilmedim neydi murâdın
NEFİS
Nef’s şerlerin mâbedi istemez ibâdeti
Rezilliktir âdeti düşünmez kıyâmeti
Benliktir alâmeti kendinin bilme sakın
Daimâ ondan yakın bil bitmez şeâmeti
NE HABERİN VARDI
Ne haberin vardı âdem söyle senin suyundan
N’olursun gel küçük görme başkasını soyundan
Üstünlük takvâda demiş ya kâinat sahibi
Vasıl eylemiş Habîbi gel vazgeç bu huyundan
REZİL NEFSİM
Rezil nefsim gayrıyı gör kendini yerme sakın
Hem yok sen gibi ulema çağır de bana bakın
Benden başka kimse yoktur madem ki sana yakın
O zaman ben söyleyeyim sus edebini takın
GİDENLERE BAKIN
Ruhumda derin yâre açtı derken firâkın
Saçımda binler akın gösterdiği gün yakın
Teselliyi bırakın ah gidenlere bakın
Saçımda binler akın gösterdiği gün yakın
