GÖLGELERDEN BEN NE ÇEKTİM

Gölgelerden ben ne çektim bin perîşânım yeter

Aşk diyenden yârelendim şimdi nâdânım yeter

Tâ derinden çıktı artık son firâkın hançeri

Ol firak kim bâb-ı vuslat açtı şâdânım yeter

YA RABBİ

Dünya serâb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi

Ukbâ’çün âb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi

Fani bir lezzet için bin eleme düçârım

Mâsivâdan nâçârım aşkını ver ya Rabbi

AŞK VERENE AŞK OLSUN

0’na dönsün çiçekler bütün güller lâleler

Aşk ile de ey gönül aşk verene aşkolsun

Aşkolsun ya kimdendir sevgide merhâleler

Aşk ile de ey gönül aşk verene aşk olsun

ECNEBİDEN ALIR DERSİ

Bir halini bin gösterir urbasının farkından

Ecnebiden alır dersi gedik ruhun ark’ından

Hevâ ile hebâ eyler müslümânı medeni

Ah der moda sokar od’a lezzet alır gark’ından

GÖNÜL

Ah ümmîdi hicrana gâlib eyledin gönül

Uzaktaki serâba tâlib eyledin gönül

Natüvân-ı canını yaktı sûzân-ı firkât

Külde tuttu da hirkât gâib eyledin gönül

KÖR SAĞIR KEM DİMAĞIZ

Ve göz tanır renkleri bütün tadları ağız

Tecelli-yi kudrete kör sağır kem dimağız

Güya bilim asrı bu amma sanî’ye gabi

Müteşeyyih vü sabî hakikatten uzağız

NEYDİ MURADIN

Unutulmuş bir an gibi o bestemde kalmış adın

Bin cevr ile usandırdın bilmedim neydi murâdın

Ah derûn-u kalpte idin dilde de kalmadı yâdın

Bin cevr ile usandırdın bilmedim neydi murâdın

NEFİS

Nef’s şerlerin mâbedi istemez ibâdeti

Rezilliktir âdeti düşünmez kıyâmeti

Benliktir alâmeti kendinin bilme sakın

Daimâ ondan yakın bil bitmez şeâmeti

NE HABERİN VARDI

Ne haberin vardı âdem söyle senin suyundan

N’olursun gel küçük görme başkasını soyundan

Üstünlük takvâda demiş ya kâinat sahibi

Vasıl eylemiş Habîbi gel vazgeç bu huyundan

REZİL NEFSİM

Rezil nefsim gayrıyı gör kendini yerme sakın

Hem yok sen gibi ulema çağır de bana bakın

Benden başka kimse yoktur madem ki sana yakın

O zaman ben söyleyeyim sus edebini takın

GİDENLERE BAKIN

Ruhumda derin yâre açtı derken firâkın

Saçımda binler akın gösterdiği gün yakın

Teselliyi bırakın ah gidenlere bakın

Saçımda binler akın gösterdiği gün yakın