DERT

Gelen derde demez neden derd ârife kâm olur

Ol Şafi’den gaflet eden bin tarife râm olu

AH NEDENDİR

Ah nedendir anlamadım bilinmek’çün bu çabâ

Kimi azmış yitirmiş ar nam’a oynayan rezil

Dalkavuğa rakkasedir ahlakı etmiş hebâ

Utanmayıp varsın dönsün kârı kalsın elde zil

KABİR SON VARIŞ

Söyle riyakâr nefsim söyle nedir bu yarış

Bilinirsen pür neşe gayrı surat bir karış

Ne zavallı yakarış hem bilse ne olur halk

Vakit biter artık kalk bak şu kabir son varış

AĞYARE İNANMIŞ

Mahzun duruyor sevdiceğim ah perişanmış

Ağyâre inanmış o yalan sözlere kanmış

Bilmez mi o nazdar beni hiç sevmedi sanmış

Ağyâre inanmış o yalan sözlere kanmış

PESPAYE

Suret-i haktandır güyâ menfaattır gâyesi

Kimi firka kimi dindir eksik olmaz pâyesi

İçi başka dışı başka gizler her dem kendini

Hamiyyet sunar fendini milletin pespâyesi

HESAP MAHŞERDE

Milletinin hizmetini eyler nefsine perde

Ah utanmaz hiç arlanmaz vicdan sürünür yerde

Fukaraya nâ alâka namlı görse yalaka

Ne yazık kalktı falaka hesap ancak mahşerde

ALDANMA (AKSAK USUL)

Kaldı ateşlerde dîl boşadır yanma

Sevgi deyip aşk deyip yine aldanma

Aşkı bilen kalmamış o bilir sanma

Sevgi deyip aşk deyip yine aldanma

AŞK

Bıktı gönlüm geçti senden der mi aşk

Baktı endam seçti tenden der mi aşk

Anla cânâ aşk değil bil yandığın

Rûha mânâ ten bedenden der mi aşk

ŞAKALI ARUZ

Ruhumda kalan hatıralardan sana baktım

Yaktım yine mektuplarının hepsini yaktım

Ah hatıralardanda mı ben naz duyacaktım

Yaktım yine mektuplarının hepsini yaktım

Suskun gönül âşık ile bir dem ülfet faslı yok

Ah neylesin sevse bile sevgilinin vaslı yok

Bir rüyâdır ne Mecnunun ne Keremin aslı yok

Ah neylesin sevse bile sevgilinin vaslı yok

CÂNÂ

Cânâ geçecek sevme vefâsız bilinir aşk

Derdin ne sorulmaz ki şifâsız bilinir aşk

Cevriyle yakar amma cefasız bilinir aşk

Derdin ne sorulmaz ki şifâsız bilinir aşk

EY YAR

Ben de bildim aşkı ey yar ah firaktan çâre ne

Söyle cânâ şol firaktan iftiraktan çare ne

Nûr-u nar ayyûka çıkmış mâhitap mehpâre ne

Söyle cânâ şol firaktan iftiraktan çare ne

SENDEN MİDİR?

Senden midir güzellik senden mi göz bakışlar

Vuslat nedir ya firkat senden mi bırakışlar

Ah ruh kimin beden kim nerden bu aşinâlık

Allah de sen o Hâlık yer gök melek alkışlar

KÖPEK (hiciv)

Ah kudurmuş pis bakışlar dişliyor olmuş köpek

Almamış ahlakı dinden nefse hapsolmuş köpek

Söylesen dinler mi asla şeytanından farkı yok

Mâzeret çok vakti dolmuş bet beniz solmuş köpek

SEN

Dil-i şeyda yetti artık dinle sen

Duymasın yar derde düştün inle sen

Aşkı bil ah etme şekvâ nîmete

İftihar et aşk deyû derdinle sen

AH A GÖNLÜM

Lâ yemuttur sanma dünya iftirakın vakti var

Ah a gönlüm bî habersin amma nâsın vakti dar

Şen geçirmektir murâdın anlarım ben ömrünü

Ah a gönlüm bî habersin amma nâsın vakti dar

REZİL

Yüzde sahte ifade güya kaş çatık.

Sözü kelimeleri hep küfre batık

Sen dînimle uğraşan rezil yaratık

Defol mısralarımı kirletme artık

SEVDA BİTECEK Mİ?

Yine hüzne düştü gönlüm geçecek bu ömr-ü fâni

Hani sevgi nerde sevdâ bitecek mi aşka mâni

İniler şu âşıkan hep nere koydu aşkı sâni

Hani sevgi nerde sevdâ bitecek mi aşka mâni

ÇELİŞKİ

Ne yaman bir çelişki yaşanır şu koltukla

Halka âmir görünmek olmak emire kukla

SEN

Güya naz edermiş sever sanma sen

Bırak sen de gönlüm aman yanma sen

Heves aşka benzer inan kanma sen

Yalan aşka düşmüşle aldanma sen

Bırak sen de gönlüm aman yanma sen

MEVKİ

Nazâr-ı amme’de mevki

Durdurmadı kabre sevki

Yazık zâyi oldu sevgi

Şimdi leyl’e döndü nehar

Bekle bekle gelmez bahar

Niçün insan böyle aymaz

İnsaniyetini saymaz

Yahu kedi midir doymaz

Şimdi leyl’e döndü nehar

Bekle bekle gelmez bahar

Bak alkışladı dalkavuk

Sen değil gördüğü kavuk

Güya eyledün tefevvuk

Şimdi leyl’e döndü nehar

Bekle bekle gelmez bahar