Ali Özdoğan
Merhabalar efendim.
Eski ticari hayatımızdan aklımızda kalan bir kota mevzuu var. Yeni tabirle, ‘hedef’ diyorlar.
Mesela bir bayilik yapıyorsunuz, bayisi olduğunuz kurumun süslü elemanları hemen geliyor, size hedefinizi tarif ediyorlar, şu kadar alım yapacaksın yoksa bayilik tehlikeye girer..
Mesela bir banka memurusunuz, hemen âmiriniz önünüze bir hedef koyuyor, bunun gibi kamu kurumlarında da belirli hedefleri gerçekleştirme noktasında farklı uygulamalar mevcut tabii..
Sözü Facebook ve Zuckerberg Efendi’ye getireceğim…
Şöyle mesela, bizim paylaşımlarımız kaç beğeni alıyor diyelim ortalama 20, 40, 50 neyse.. Efendi sağ olsun bize demiyor ki; arkadaş sermayesi kurtarmıyor, az aldın buradan git..
Vesileyle can dostlar ediniyoruz, donanımlı dostlar bize hüsn-ü misal oluyorlar istifade ediyoruz.
Nerede buluşacağız yoksa..
Bütün işletmeler adamı kapıya koyuyor yahu..
E.. lütuf değil mi derken lütfi, derken böylesi latife, oradan latif, derken taltif ve o âlî lisan-ı ecdadı yâd..
Ne enginlik yahu. Lisanı böyle olanın kendi kültürü ne idi acabâ ve ne kadarı erişti yahut eriştirildi bize..
Seviyorum diyemem, irdeledikçe âşık olunası..
Nereden nereye…
Bin muhabbet dostlar.
