ŞUUR

Şuur kim aça bâbı hem şiire asl ola

Hakîkata vasl ola sahib-i nazar-ı âmm

Sermest kim almaya kâm eğlenceye fasl’ola

Koyar edebi yola şuursuz tâlib-i cam

HATIRALAR

Tutup kirpiklerimden kapatır gözlerimi

Yağmurlu güzlerimi getirir hâtırâlar

Görürüm ruhta yâre kanatır  sözlerimi

Nur’lu gündüzlerimi bitirir hâtırâlar

DOST

Ne  zaman içre girer ruh  ne mekâna bendedür

Eyle ol evliyâyı dost ah elinde, sendedür

Nur simaları bulursun  tebessüm-ü kalb’e has

Hedâya Fatiha ihlas eyleyen dost-mendedür

YÂR EYLE

Dualarında yâr eyle evliyâ-yı  meşhuru

Ger dost olursa ebed’de yansır simâna nuru

Gel eyleme şikayet ah fâni insan fâni can

Sen ebedi olanı an gayri vermez süruru

AŞK DA GİDER

Aşk da gider aşığa sor ah gönül

Sevme güzel sevme firâk var sana

Elde midir aşığa zor ah gönül

Aşk da güzel ah iftirak yar sana

SAÇIMDA KAR

Saçımda kar ne çâre yok bahârım

Leyâl içinde gelmiyor nehârım

Ne goncayım ne gül yürekte hârım.

Leyâl içinde gelmiyor nehârım

CÂNA

Nedir bu hâletin senin ne cânâ

Cihâna sığmadın ne âsumânâ

Ne âşinâ beden denen mekâna

Senin değil ki sendedir emânet

EMANET

Senin değil ya sendedir emanet

Kalbime sordum ki nedir aşk nedir

Nâfile der fânîye aşk nâfile

Sanma gönülden sevilir dildedir

GİZLİ MANA

Aşk mı kalır göçtü göçer kâfile

Kerîm olanda sırr-ı gül-i rânâ

Bahar deyip de zâyi etme cânâ

O bâb-ı aşk derinde gizli mânâ

Bahar deyip de zâyi etme cânâ