İMTİHAN Ne safâdır ne cefâdır imtehandır imtehan Kimi demler âşikâre kimi dem olur nihân Dem- i safâ içün hamd et

ZAMANE GÖNÜL ERİ!.. Hey gel beri gel beri zamâne gönül eri Pul mu zikr-i ecdâdın senin nezdinde yeri Çok mu

ÖMÜR SONA KOŞARKEN… Ömür sona koşarken akıl nasıl yok sayar Gün be gün dost olanlar yıldız misali kayar Belki divane

GEL YUSUF’TAN ÖĞREN AŞKI Sana anlatamaz leylâ gel Yusuf’tan öğren aşkı Firaktan etme vâveyla gel Yusuf’tan öğren aşkı Ol bâkiye

RUH VE BEDENDE HİSEN NEDİR? Pazardan almış deden nâ değer hebâ beden Ya can gelmiş nereden şu ruh nedir hisseden

NASİBİN NERDE SENİN Kendin göstermek’çün değil onca göz nur-u veli Ânı ruha hâl etmeli ah riyâkar zır deli Şol hikmet

AŞK VERENDİR AŞKA LAYIK Anla cânâ sîne büryan eylemez aşk aşk değil Ah dü çeşmim kanla giryân eylemez aşk aşk

MEVLA’DAN HABERDİR AŞK Mevladan haberdir aşk leylada kalma gönül Fânîdir kâm alınmaz dünyâya dalma gönül Tecerrüd et bedenden ayrıl senden

FİRAKTAN ÇARE NE? Ben de bildim aşkı ey yar ah firaktan çâre ne Söyle cânâ şol firaktan iftiraktan çare ne

ŞEYTANIN YEMİ Aman dünya kadar iş namazı niyazı var Gözü kolla abdest al bunun kışı yazı var Günde bilmem kaç

DIŞI ARSLAN İÇTE KEDİ… Hazret çıkmış Kaf dağına oturur Dili sussa mimik kelle götürür Dışı Arslan içte kedi yatırır Üç

EY HEKİM Nimet içre bin nimettir kısmettir hizmet-i hayat Kimi vâsıl olur bilmez tefekkür eylemez heyhat Vasl-ı nîmete ücrettir gel

DÜŞÜN Dosta feryâd etmeden bil yakın kendi yâdın. Kabz-ı ervah kaydında bir adım sonra adın Düşün nasıl yaşadın kim gönderdi

BEN NEYİM? Ne sövene dilsiz oldum ne dövene elsizim Dünya için tûl-i emel ahrete emelsizim Ya Derviş ya nef’se köpek

MUKALLİT Mecazdan mest ü berduşun nârâ-i bîhûşuna sus Aşk-ı Hüdânın zikriyle coşarak hû diyene küs Tam ecnebiden tevarüs ah mukallit

GAMLANMA GÖNÜL Gamlanma gönül aşk dediğin burda yalanmış Sevda çekenin firkati var zârda kalanmış Bul Rabb-i Rahîm Rabb-i Kerîm Rabb-i

AH ŞÎVEGER Kıymet bilir zanneyledim bilmez imiş ah şîveger Döktüm gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger Sorsam şu sır

VÂESEFÂ Sanıyor dîl gelecek şâd demi var Gülemez ah yine nâşâd demi var Nice Ümmîd doludur vâ esefâ Yine firkat

HAK YEMEK Kuvveti ele alan utanmadan yerse hak Ona ilişme bırak sen kanun yapana bak Geldi ya sırıtarak sormamıştın ilmini

AFFEYLE YÂREBBENA Binler günahtan muzdarib pişman huzurundan varıp Boynun büker eller açar estağfirullah der garîb Affeyle sen yâ rabbenâ vağfirlenâ

AŞK ODUR Aks-i şems de cam içredür amma cam ne sevile Hak nurun âdemde görüp fâni seven dövüle Be hey

MUAMMA Varlığa râm olduk ah ayrılık da bin pâre Bu müşkül muammânın yok mu halli, bir çâre Yârab lütfet basîret

AŞKINI VER YA RABBİ Dünya serâb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi Ukbâ’çün âb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi Fani bir

GÖLGELERDEN BEN NE ÇEKTİM Gölgelerden ben ne çektim bin perîşânım yeter Aşk diyenden yârelendim şimdi nâdânım yeter Tâ derinden çıktı