Gümüşhane’nin Köse ilçesi Gelinpertek köyünden Şair Akif Timurhan (Aşık Zevraki) (D.1922- Ö.2008) şiirleriyle yakın dönem Türk edebiyatının en dikkat çeken şairlerinden biri olmuştur.
Aşık Zevraki mahlaslı Akif Timurhan, Gümüşhane’den büyük şehirlere göçün hızlandığı 1970 li yıllarda kendisi de göç etmeye karar verir. Ama babasını bir türlü ikna edemez.
Timurhan bu göç hikayesini o güzel üslubu ile şiire döker.
İşte o şiir
Babam doksan, ben de ondan kırk noksan yaşımızdayken bundan yirmi yıl önce, yani “1972” tarihinde köyden kente göçmek için babamı durmadan tahrik ve tazyik ediyordum. Fakat bu ısrarli isteğim, herhangi bir maddi kar ve keyif için değil, nüfus kesafetine göre, Köyün sağlamından, kentin körü daha çoktur. Daha geniş kitlelere, körlere ışık tutmayı kendime büyük bir görev addediyordum. Halbuki, köre ışık gerekmediği, köyün basiretli körü, kentin bakar körlerinden çok daha fazla, çok daha faziletli olduğunun farkına yeni varabildim ki, işte o gün kendime verebildiğim vahi bir sevda ile öküzü, sapanı, tarlayı, tapanı satıp, anayı, babayı, küreği, yabayı atarak, ovayı, yuvayı, en acısı tırnak etten ayrılırcasına pırıl pırıl havayı, sılayı terkedip, İstanbul’un isine pasına batmadan evvel köydeki keyfim, geçimim, keçeli kevelli biçimim bundan bin kat daha iyiydi ki, işte yukarıda da dediğim gibi şehirin şatafatlı şokuna uğramadan önce bu sonu sıfır ve hiç olan güç göçe düşmememize karşı direnen babamla aramızdaki tartışmayı aynen takdim ediyorum:
Aldı Baba
Yerimizdir yurdumuzdur
Etme oğul, getme oğul
Hele sabret bu yıl da dur
Etme oğul, getme oğul
Aldı Oğul
Başımızı taşa vursak
Beş yıl dursak on yıl dursak
Boştur kese açtır kursak
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Daşı delde dağı tara
Purlar olsun bütün para
Koyma bizi orda dara
Etme oğul, getme oğul
Aldı Oğul
Köye gelir o arada
Para hergün hep orada
Sikkesi var Ankara’da
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Şu inadın gayet katı
Birdir yavrum Doğu-Batı
Bozma böyle bir rahatı
Etme oğul, getme oğul
Aldı Oğul
Rahat yaraşır ölüye
Gitmek gerektir diriye
Hiç bakmadan hem geriye
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Şehirlinin gözü bizde
Balın yağın özü bizde
Koyun bizde kuzu bizde
Etme oğul, getme oğul
Aldı Oğul
Güz gelince basar buzu
Pusar komda koyun kuzu
At sapanı, sat öküzü
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Bir ekersin beş alırsın
Boz öküze eş alırsın
Ter eksen de tür bulursun
Etme oğul, getme oğul
Aldı Oğul
Aynı hava aynı kayde
Kim doymuş ki acep köyde
At çarığı çizme giy de
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Ne tarlası ne tınası
Ne toyu var ne turnası
Nesi çeker bilmem nası
Etme oğul getme oğul
Aldı Oğul
Kemiği yok ağız, dilin
Adı çıkmış gurbet elin
Gine gelir sila yelin
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Tembel kalıp olma nankör
Ter toprağı eyler bonkör
Gebrelede gülleri gör
Etme oğul, getme oğul
Aldı Oğul
Neymiş toprak, neymiş tarım
Foter giyer fors atarım
Kör alırım, gör satarım
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Gam gıdasıdır garibin
Küser tan, basar grubun
Kalmaz godda da urubun
Etme oğul, getme oğul
Aldı Oğul
Gece gördüm ben bu düşü
Başa kondu devlet kuşu
Yol kesmeden kara kışı
Kalk gidelim köyden baba
Aldı Baba
Söz tutmadın birtek binden
Günah vebal kalktı benden
Ben arkadan sen de önden
Kalk gidelim köyden oğul
Aldı Oğul
Bir kerme bin kömür değer
Tutya imiş tezek meğer
Gelirmiydim bilsem eğer
Dön gidelim köye baba
Aldı Baba
Kayboldu toprak tığ, yaba
Burda ne buldun acaba
Çektiğin çilede çaba
Dön gidelim köye oğul
Aldı Oğul
Gelenlerin hepsi caymış
Şimdi bildim şehir neymiş
Şelek çekmek bundan eymiş
Dön gidelim köye baba
