HAYSİYETSİZ

Nefsi kalkan eylemiş it saklamaz gör fendini

Haysiyetsiz sanki seçmiş hem yaratmış kendini

SENDE DEĞİLDİR

Gör sende değil sırrı güzellik bu ne nazdır

Can âyinedir bil güzelim vakti de azdır

Bak kudreti gör sivrisinek duy sana sazdır

Can âyinedir bil güzelim vakti de azdır

VİTRİNLİK

Benlik düşkünü rezili kor vitrine cemiyyet

Serzenişi göğe çıkar sahte imiş hamiyyet

Vah der bir biri izinden yuttular deve hamud

Ah nemelazım yüzünden gitti bizlerden umûd

YETİŞİR

Gül mevsiminde hârım âhüzârım yetişir

Ruhta yara yanarım ah bîzârım yetişir

Yoruldu can bilmedim firâkta mıdır visâl

Durma söyle bî misâl intizârım yetişir

AŞKTAKİ MANA NEDİR

Nedir bu aşktaki mânâ söyle bana söyle bana

Benim misin verd-i rânâ mahitâbım mısın cânâ

Aşık olsa gönül sana dönse dâim senden yana

Benim misin verd-i rânâ mahitâbım mısın cânâ

YALANSIN

Sus kalbimi incitme yeter derdine yansın

Ah sen o değilsin ki gönül aşk diye kansın

Mecnun da yalan aşk da yalan sen de yalansın

Ah sen o değilsin ki gönül aşk diye kansın

YA RAB

Kalbim ki senin aşk ta senindir

Ya Rab beni sen sev de sevindir

Fânilere aşk ah ü enindir

Ya Rab beni sen sev de sevindir

VAR BENİM

O sararan yapraklarda hüzn-ü firâkım var benim

Belki mevsim-i hazandır ah iftirakım var benim

Soruversem ümîdime niçin suskun şu coşkular

Belli mevsim-i hazandır ah iftirakım var benim

KORKMA

Hevâ derken çok uzaktır bak ne çoktur yaşayan

O bin güzellik içinden ruha çınlar âşiyan

Korkma korkma var ey gönül ölmemek’çün doğmaya

Hem Rahmanın kaderi ya şol ebede taşıyan

VER DURMA GÖNÜL

Kısmet bilerek saklayacak var ise şayet

Ver durma gönül aşkını ver sevgili gâyet

Nîmette okur mün’imi ol ehl-i hidâyet

Ver durma gönül aşkını ver sevgili gayet

FAKRIM BENİM FAHRİMDİR

Fakr’ım benim fahrimdir demiş Nebî-yi zîşan (sav)

İz’ân-ı hikmetfeşan ta zemin ü kehkeşan

Aç sırr-ı imtihan’çün konmuş perdedir benlik

Bil Hakk’tan rûha şenlik kılma ânı perişan

DAHİLDEN GAZEL

Uslanmazsın uslanmazsın durmaz dersin azayım

Madem ki sen uslanmazsın ben de sana yazayım

Bildim imtihan var ey nefs sen soru ta içimde

Ah imtihan sorusuna hakkım yok ki kızayım.

Amma savaş elzem olmuş mühimmâtım da iman

Kalp vü ruhumu doyurup siperine sızayım

İstiyorsan susma sen o pis şeytanın pis dili

Velev oyun bozan olsun say balık hafizayım

Kapatırım kulağımı havlayadur sen köpek

Yaratan var görür hesap niçin huzur bozayım

Îman insanın nûru ah onda hem ruh huzûru

O nur ile geçsem sûr’u ha Türk ha Kürt Zazayım