Şair Ali Özdoğan

MEVLA

Zanneder ağyar perîşân ye’si sevdâdan bi-tâb

Gör nasîbdar kıldı mevlâ rûh içün sunmuş hitab

Nîmetim der hep çeker dîl cevreder ol mâhitab

Ah nasîbdar kıldı mevlâ rûh içün sunmuş hitab

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün

GÖNÜL

Meyletme gönül dur kanacak aldanacaksın

Vuslat umacak firkat-i nârdan yanacaksın

Hep gölge imiş sevgili gerçek sanacaksın

Vuslat umacak firkat-i nârdan yanacaksın

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

AŞKTAN GÜLEN YOK

Kûy i Leyla zanneder çeşmim döker hûn her yere

Ağla ey dîl ağla aşktan sen gülen yok bir kere

İftirak benzer şu göynüm yâreler bir hançere

Ağla ey dîl ağla sen aşktan gülen yok bir kere

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün

YALAN

Yalanmış o sevgiler sen de yalansın

Ümid neşesiyle dîl hep oyalansın

Firâkın azâb imiş kor ediverdi

Visâlin’se bin keder derde salansın

Mefâîlü fâilâtün feilâtün

ONDAN GELEN YOK OLMAZ

Bir varmış bir yokmuş diyorlar amma

Bir varmış pir varmış de yokluk umma

Hakk’tan geldin zâhid şu çeşmin yumma

Dâim Allah dersen gönüller solmaz

Ondan geldin ondan gelen yok olmaz

Mef’ûlün mef’ûlün mefâîlün fa’

BİR SIRRI MI VAR

Bir sırrı mı var aşka düşen sevgiye hasret

Yok ben sevemem hem diyemem aşkını hasr et

Vallahi gönül firkati kor misli hasâret

Yok ben sevemem hem diyemem aşkını hasr et

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

HAYAT

Ne gelirken bekleyen ne giderken kuyruk var

Şu hayatın Hakk içün ki katından buyruk var

Feilâtün fâilün feilâtün mefûlün

SEYREYLE GÖNÜL

Yıldızlara dalmış da gönül ünsiyet etmiş

Bir zikri semâ duymaya ahd ü niyet etmiş

Allah diyerek Hû diyerek kurbiyet etmiş

Seyreyle gönül gör niceler devr-i dâimde

Bilmem öte menzilde ne var hep hayâlimde

Mefûlü mefâîlü mefâîlü mefûlün

VUSLAT DİLERİM

Neyler gibi feryâd ediyor ayrı yerinden

Sevdâ yeli ah rûhumu hûn etti derinden

Bir bâd-ı sabâ bekle gönül gün seherinden

Firkatle geçen ömrüme tek çâre bahardır

Vuslat dilerim leyli açan vakt-i nehardır

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

KADER YAZMIŞ

Yazmış da kader kûşe-i kalbim sana düşmüş

Ah âteş-i aşk kor gibi kor, gör cana düşmüş

Vallahi O’nun nîmetisin sen, bana düşmüş

Ah âteş-i aşk kor gibi kor, gör cana düşmüş

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

GÖR SEN

Her zerresi binler kitabın dersine durmuş

Bak kâinatın safha-i rengînini gör sen

Bin dâveti var arz ü semâ sofrayı kurmuş

Her bir velinin rûhunun engînini gör sen

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

HEY SEN

Hey sen ! adamı olan, amma adam olmayan

Bey sen ! ölene kadar, heybesi hiç dolmayan

Üç gün yaşa ne keyif sanki ölüm öldü say

Azrâili geçerek rûha ölüm geldi say

Müstefilü feilün müfteilün fâilün

BEN

Hüznüm de gider şevk ü tarâb şen olurum ben

Bülbül gibi pür, nağmede neş’en olurum ben

Elbette yakan firkatidir âşığı amma

An dâhi güzel goncaya rûşen olurum ben

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

HİSSEDEREK SEVMEYEN

Ah şu gönül hâne bil âşığa kâşâne bil

Mecnun-u Leylâya bak hâlini rindâne bil

Hissederek sevmeyen cânı virânhâne bil

Mecnun-u Leylâya bak hâlini rindâne bil

Müftelün fâilün müfteilün fâilün

ROMANTİK ARUZ

Zannetme rûhu sabî olmaya nefse tâbî

Aşkın şımartıverir hasta eder asâbi

Mefûlü müfteilün müfteilün feûlün

SEN

Dîl hıçkırarak ağlamasın hüznü bırak sen

Her ânına bak rahmeti gör sanma ırak sen

Terkeyle de ten rûha çıkıp eyle burak sen

Her ânına bak rahmeti gör sanma ırak sen

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

İNKİRAZ

Sanma cânânım vakit var, pek yakındır inkiraz

Ömrümüzden uçtu yıllar nefs-i nâdan nağme saz

Dilfigar eyler ne sevsem iftirakından beni

Ömrümüzden uçtu yıllar nefs-i nâdan nağme saz

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün

TATLI DÜŞLER

Bir kadim nağmeyle başlar ruhâ işler hoş deyişler

Bir serâbın ardı aşkın tatlı düşler tatlı düşler

Cevrediş vü serzenişler cevrediş vü serzenişler

Bir serâbın ardı aşkın tatlı düşler tatlı düşler

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilâtün

VUSLAT MI UMAR

Vuslat mı umar âh ü fizâr susmadı hâlâ

Bilmez mi hezâr fânîde gül hârını yoksa

Sevdâda açar kullara bâb Rab teâlâ

Leylayı geçip Hakk’ı bulan Mecnun’a baksa

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün