İhsanlar (bağışlar, ikram), zekât namına olmazsa, üç zararı var. Bazen da faidesiz gider.

Çünkü;

* Allah namına vermediğin için, mânen minnet ediyorsun, biçare fakiri minnet esareti altında bırakıyorsun.

*Hem makbul olan duasından mahrum kalıyorsun.

*Hem hakikaten Cenâb-ı Hakkın malını ibâdına vermek için bir tevziat(dağıtım) memuru olduğun halde, kendini sahib-i mal zannedip bir küfrân-ı nimet ediyorsun.

Eğer zekât namına versen;

* Cenâb-ı Hak namına verdiğin için bir sevap kazanıyorsun,

*Bir şükrân-ı nimet gösteriyorsun.

*O muhtaç adam dahi sana tabasbus (yaltaklanma) etmeye mecbur olmadığı için, izzet-i nefsi kırılmaz ve duası senin hakkında makbul olur.

Evet, zekât kadar, belki daha ziyade nafile ve ihsan, yahut sair suretlerde verip riyâ ve şöhret gibi, minnet ve tezlil gibi zararları kazanmak nerede? Zekât namına o iyilikleri yapıp, hem farzı edâ etmek, hem sevabı, hem ihlâsı, hem makbul bir duayı kazanmak nerede?

(B.Said Nursi – Mektubat’tan)