GAMLANMA GÖNÜL Gamlanma gönül aşk dediğin burda yalanmış Sevda çekenin firkati var zârda kalanmış Bul Rabb-i Rahîm Rabb-i Kerîm Rabb-i

AH ŞÎVEGER Kıymet bilir zanneyledim bilmez imiş ah şîveger Döktüm gözümden kanlı yaş silmez imiş ah şîveger Sorsam şu sır

VÂESEFÂ Sanıyor dîl gelecek şâd demi var Gülemez ah yine nâşâd demi var Nice Ümmîd doludur vâ esefâ Yine firkat

HAK YEMEK Kuvveti ele alan utanmadan yerse hak Ona ilişme bırak sen kanun yapana bak Geldi ya sırıtarak sormamıştın ilmini

AFFEYLE YÂREBBENA Binler günahtan muzdarib pişman huzurundan varıp Boynun büker eller açar estağfirullah der garîb Affeyle sen yâ rabbenâ vağfirlenâ

AŞK ODUR Aks-i şems de cam içredür amma cam ne sevile Hak nurun âdemde görüp fâni seven dövüle Be hey

MUAMMA Varlığa râm olduk ah ayrılık da bin pâre Bu müşkül muammânın yok mu halli, bir çâre Yârab lütfet basîret

AŞKINI VER YA RABBİ Dünya serâb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi Ukbâ’çün âb-ı hayat aşkını ver ya Rabbi Fani bir

GÖLGELERDEN BEN NE ÇEKTİM Gölgelerden ben ne çektim bin perîşânım yeter Aşk diyenden yârelendim şimdi nâdânım yeter Tâ derinden çıktı

BEN BENİM DEĞİL İDİM Ben benim değil idim amma öyle varsaydım Ah Nefeslik ömürde üç akçeyi kâr saydım Yar saydım

DİL HARAP OLDU YETER Dil harab oldu yeter ah şad’a mecal kalmadı Bin firâkın ateşinden vasl içün hal kalmadı Narın

SEVDİRME BENİ BANA Kimseye dost olamadım dönüp kaçtım ben bana Nefsi gördüm ta içerde cümle canlardan fena Yardım et yâ